Σε αντίθεση με τον Νικόστρατο, ο Ευρυμέδων επέλεξε να μείνει αμέτοχος επί επτά ημέρες στα δραματικά γεγονότα της Κέρκυρας, αν και διέθετε πενταπλάσια ναυτική δύναμη υπό τη διοίκησή του. Δεν ενδιαφέρθηκε να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη στο νησί.

Ο Θουκυδίδης θέτει το ζήτημα των ηθικών ευθυνών της ηγεσίας όχι μόνο για πράξεις, αλλά και για παραλείψεις.

Υπάρχει ζήτημα ηθικής ευθύνης, όταν δεν αξιοποιούνται τα διαθέσιμα μέσα στο μέγιστο βαθμό για κάθε καλό σκοπό.

Η στάση του Ευρυμέδοντα θυμίζει τη στάση του ελληνικού κράτους και των Ξένων Δυνάμεων προ της Καταστροφής της Σμύρνης το 1922, όταν η βασική εντολή προς τους στρατιωτικούς τους στο λιμάνι της Σμύρνης ήταν να μην αναμειχθούν.

Επέτρεψαν στους Τούρκους να προβούν σε ποικίλα εγκλήματα κατά του ανθρωπισμού χωρίς να συναντήσουν αντίσταση.