Κάποτε σε ένα μοναχικό δάσος ζούσε ένα τριαντάφυλλο. Το τριαντάφυλλο αυτό ένιωθε πολύ μοναξιά γιατί δεν είχε πολλούς φίλους. Τριγύρω του δεν υπήρχαν πολλά λουλούδια. Υπήρχαν μόνο μερικά χαμομήλια. Όλη μέρα ήταν στενοχωρημένο με πεσμένα φύλλα και οι άλλοι δεν του έδιναν σημασία. Ένιωθε πολλή μοναξιά.

    Μια μέρα εκεί που ο ουρανός ήταν γαλάζιος ξαφνικά άρχισε ένας τρομερός αέρας. Το τριανταφυλλάκι μας είδε στον ουρανό να πέφτουν πολλές άσπρες νιφάδες και ξαφνιάστηκε. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτά τα πλάσματα γύρω του. Μερικές μέρες μετά που ήταν ακόμη ξαφνιασμένο άρχισαν να ανθίζουν τριγύρω του πολλά και όμορφα λουλούδια. Τότε κατάλαβε ότι αυτοί οι χνουδωτοί επισκέπτες ήταν μικρά σποράκια που μεταμορφώθηκαν σε όμορφα άνθη και γέμισε ο τόπος ομορφιά.

     Από εκείνη την ημέρα ποτέ ξανά δεν ένιωσε μόνο. Έζησε την υπόλοιπη ζωή του με πολλούς φίλους.