Κάποτε σ’ ένα όμορφο δάσος ζούσε ένα γλυκούλι, ντροπαλό άσπρο χάμστερ που συνήθως ήταν μόνο του και ντρεπόταν να μιλάει στα άλλα χαμστεράκια. Οι άλλοι κορόιδευαν το χαμστεράκι επειδή ντρεπόταν και καθόνταν μόνο του. Αυτό στενοχωριόταν γιατί δεν του άρεσε να το κοροϊδέυουν, αισθανόταν πάρα πολύ άσχημα.

Ξαφνικά το χαμστεράκι είδε πως ένα άλλο χαμστεράκι έπεσε σε μια λίμνη τότε αυτό πήγε να το σώσει, πήδηξε στην λίμνη και το έσωσε.

   Τότε την επόμενη μέρα όλη φερόταν τέλεια στη snowflake  το χαμστεράκι και αυτή ήταν πολύ χαρούμενη. Ύστερα όλοι έγιναν φίλοι και της είπαν πως δεν θα την κοροϊδέψουν ποτέ ξανά διότι κατάλαβαν ότι η snowflake είναι πολύ καλό χαμστεράκι.