Η πραγματοποίηση της πρώτης και διαφυγής του δράστη (Αντιγόνη) εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση του και δικαιολογεί την εμφάνιση του στη σκηνή. Αυτό με τη σειρά του προωθεί την εμφάνιση του Κρέοντα και κλιμακώνει την ένταση, ώστε το κλίμα οξύτητας να είναι πολύ έντονο, όταν συλληφθεί η (στη δεύτερη ταφή που επιχείρησε) και έλθει αντιμέτωπη με τον . Με την δεύτερη ταφή ο Σοφοκλής κερδίζει μια σκηνή απαραίτητη για την ολοκλήρωση του χαρακτήρα της Αντιγόνης. Ζωντανεύει, με την περιγραφή της δεύτερης ταφής από το φύλακα, μια πράξη γεμάτη ανθρωπιά και βαθιά θρησκευτικότητα, που θα χαρακτηριστεί, όμως, από τον Κρέοντα σαν έγκλημα άξιo να τιμωρηθεί με . Δίνεται ακόμη στο Σοφοκλή η ευκαιρία να περιγράψει την ταφή του νεκρού και την προσφορά όλων των καθιερωμένων .