Μάθημα : Ιστορία Μεσαιωνικού και Νεότερου Κόσμου_ B' Λυκείου

Στην ενότητα αυτή περιγράφονται οι εξωτερικές σχέσεις του Βυζαντινού κράτους κατά τον 10ο και 11ο αι με τα ισχυρότερα κράτη της Ευρώπης και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου καθώς και το  Σχίσμα του 1054

Η φεουδαρχία αποτελεί το κύριο διοικητικό και κατ' επέκταση πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που επικράτησε στη Δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. 

Στην ενότητα που ακολουθεί παρουσιάζονται:

1. σχεδιαγραμματικά οι ιστορικές πληροφορίες του βιβλίου

2. πρόσθετες πηγές και παραπομπές

Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός αναλαμβάνει το θρόνο της βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 1081 ως το 1118, σε μια εποχή κατά την οποία η αυτοκρατορία βρίσκεται σε οικονομική κρίση ενώ έχει απολέσει σημαντικά εδάφη τόσο στην Ανατολή ( σημαντικό τμήμα της Μ. Ασίας από τους Σελτζούκους Τούρκους) όσο και στη Δύση ( Ιταλικές επαρχίας από τους Νορμανδούς). Αποτελεί σημαντική στρατιωτική και πολιτική μορφή και ήταν ο ουσιαστικός θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών, μιας από τις ενδοξότερες δυναστείες της βυζαντινής ιστορίας. 

Στην ενότητα που ακολουθεί παρουσιάζονται οι προσπάθειες που κατέβαλε αυτός και οι διάδοχοί του για να αναδιοργανώσει το βυζαντινό κράτος. 

Στη Δύση κατά τη διάρκεια του 10ου-12ου αι. έλαβαν χώρα σημαντικές μεταβολές: οι κλιματολογικές αλλαγές, η δημογραφική ανάπτυξη και τα τεχνολογικά επιτεύγματα συνέβαλαν στην αύξηση της αγροτικής παραγωγής και κατέστησαν δυνατή την ανάπτυξη του εσωτερικού και διεθνούς εμπορίου και την αναβίωση των πόλεων.