Μάθημα : ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - ΤΜΗΜΑΤΑ Γ2

Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε αυτούς πάρα πολύ ευτυχισμένους, οι οποίοι αφού κινδύνευσαν για τα πιο μεγάλα και τα πιο ωραία έτσι τελείωσαν τη ζωή τους, χωρίς να εμπιστευθούν τους εαυτούς τους στην τύχη ούτε να περιμένουν το φυσικό θάνατο, αλλά με το να προτιμήσουν τον πιο ωραίο. Και γι’ αυτό βέβαια είναι αγέραστες οι μνήμες τους και αξιοζήλευτες οι τιμές τους απ’  όλους τους ανθρώπους· αυτοί πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί, εξυμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητάς τους. Και γι’ αυτό βέβαια θάβονται με δημόσια φροντίδα και καθιερώνονται αγώνες δύναμης και σοφίας και πλούτου προς τιμή τους, με την ιδέα ότι (επειδή) είναι άξιοι αυτοί που έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με τους αθάνατους. Εγώ λοιπόν και τους καλοτυχίζω και τους ζηλεύω για το θάνατό τους και νομίζω ότι μόνο αυτοί από τους ανθρώπους άξιζαν να ζήσουν, οι οποίοι, αφού έλαβαν θνητά σώματα, κληροδότησαν αθάνατη μνήμη λόγω της ανδρείας τους. ~ Λυσίας, Ἐπιτάφιος τοῖς Κορινθίων βοηθοῖς 79-81