Μάθημα : ΙΣΤΟΡΙΑ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ α΄ μέρος: ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Κωδικός : EL480199
EL480199 - ΦΛΩΡΑ ΒΓΟΝΤΖΑ
Ορισμός
Ο Δρόμων ή Δρόμωνας υπήρξε τύπος πλοίου του Βυζαντινού πολεμικού ναυτικού. Η διήρης και η τριήρης θεωρούνται πρόγονοί του. Από τη λέξη «δρόμων» προέρχεται ο όρος «εύδρομο» που χαρακτηρίζει ένα νεότερου τύπου πολεμικό ιστιοφόρο. Υπήρξε για την εποχή του ο επικρατέστρερος τύπος, ήταν δε πολύ γρήγορο και ευκίνητο πλοίο, τόσο για επιθετικές όσο και αμυντικές επιχειρήσεις. Ο κυβερνήτης του ονομαζόταν «κένταρχος» και οι δύο βοηθοί του «πρωτοκάραβοι». Ο Δρόμων είχε δύο σειρές 50 κουπιών σε κάθε πλευρά του και σε κάθε κουπί υπήρχαν από δύο κωπηλάτες[1] (ήταν δηλαδή σύμφωνα με την αρχαία ναυτική ορολογία δίκροτη τετρήρης) με πλήρωμα περίπου 200 ερέτες (κωπηλάτες) και αναφέρεται η παρουσία του τον 6ο αι. στις ναυμαχίες του Ιουστινιανού.
Κατηγορία
URL
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%89%CE%BD
Σχόλια
Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες
Ορισμός
Tο υγρόν πυρ (λεγόμενο επίσης πυρ θαλάσσιον, μηδικόν πυρ, πολεμικόν πυρ, πυρ λαμπρόν, πυρ ρωμαϊκόν ή πυρ σκευαστόν) και γνωστό στους Δυτικούς ως ελληνικόν πυρ (Λατ. ignis graecus, αγγλ. Greek fire) ήταν ένα εμπρηστικό όπλο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που εφευρέθηκε τον ύστερον 7ο αιώνα μ.Χ. Εκτοξευόμενο από καταπέλτες, αλλά κυρίως από πεπιεσμένους σίφωνες, το υγρόν πυρ είχε την ιδιότητα να μη σβήνει στο νερό. Ως εκ τούτου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρουση των αραβικών πολιορκιών της Κωνσταντινούπολης, και σε αρκετές ναυτικές συμπλοκές με τους Άραβες και τους Ρως. Περιβαλλόταν με άκρα μυστικότητα, με αποτέλεσμα να αγνοούμε σήμερα την ακριβή σύστασή του. Το βυζαντινό υγρόν πυρ δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη, και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικόν πυρ».
Κατηγορία
URL
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B3%CF%81%CF%8C%CE%BD_%CF%80%CF%85%CF%81
Σχόλια
Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες