Μάθημα : ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ

Ορισμός

https://bookpress.gr/siggrafeis/marcel-proust/16776-anazitontas-ton-xameno-xrono-100-xronia-apo-ton-thanato-tou-marsel-proust

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Ποιητικό έργο σε πεζό λόγο που γράφτηκε μεταξύ 1868 και 1869 από τον κόμη του Λωτρεαμόν, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του γεννημένου στην Ουρουγουάη Γάλλου συγγραφέα Ιζιντόρ Ντυκάς. Το έργο έχει κεντρικό αντι-ήρωατον μισάνθρωπο, υπεροπτικό, βλάσφημο χαρακτήρα του Μαλντορόρ, αρχάγγελο του κακού που πολεμά με διάφορες μορφές ενάντια στον Θεό, έχει απαρνηθεί τη συμβατική ηθική και διαπράττει φόνους στους οποίους δείχνει τον σαδισμό και τη διαστροφή του.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Την εποχή της έκδοσής του, το κείμενο έμεινε στην αφάνεια έως ότου ανακαλύφθηκε ξανά από τους σουρεαλιστές στις αρχές του 20ού αιώνα και απέκτησε επιρροή στη λογοτεχνική σφαίρα. Αποτελείται από έξι άσματα που υποδιαιρούνται σε κεφάλαια. Είναι ένα αινιγματικό και σκοτεινό κείμενο που δεν αφηγείται μια συνεκτική ιστορία, αλλά αποτελείται από μια σειρά παράδοξων και άσχετων μεταξύ τους ποιητικών εικόνων, των οποίων κοινό στοιχείο είναι η παρουσία του Μαλντορόρ, ενός μυστηριώδους, μηδενιστή, σκληρού, διεστραμμένου, μισάνθρωπου και κακού χαρακτήρα που αρνείται την ηθική και τον Θεό και διαπράττει εγκλήματα ή ωθεί άλλους στο έγκλημα ή την τρέλα. Η κεντρική ιδέα των έξι ασμάτων είναι ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κακός και ο καθένας είναι εν δυνάμει εγκληματίας. Έτσι, παρουσιάζονται σκηνές βλασφημίας, σαδισμού, ομοφυλοφιλίας, βίαιες δολοφονίες, πράξεις που συχνά στρέφονται κατά παιδιών, με μια άλλοτε ειρωνική, άλλοτε επική γραφή, εναλλάσσοντας αναπάντεχες εικόνες φρίκης με περιγραφές ασύλληπτης θηριωδίας και παραδοξότητας, χρησιμοποιώντας καινοτόμες λογοτεχνικές διαδικασίες.

Με ορισμένες εξαιρέσεις, τα περισσότερα κεφάλαια κάθε άσματος αποτελούνται από μια ενιαία, μακροσκελή παράγραφο. Το κείμενο χρησιμοποιεί συχνά πολύ μεγάλες, αντισυμβατικές και μπερδεμένες προτάσεις που, μαζί με περιόδους αφηγηματικής ασυνέχειας, υποδηλώνουν την αυτόματη γραφή ή τον εσωτερικό μονόλογο, όπου η πρωτοπρόσωπη αφήγηση εναλλάσσεται με την τριτοπρόσωπη. Ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου Μαλντορόρ, μια φιγούρα του κακού που άλλοτε εμπλέκεται άμεσα στα γεγονότα και άλλοτε αποκαλύπτεται ότι παρακολουθεί από απόσταση, στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ο αφηγητής, αλλά συχνά υπάρχει σύγχυση μεταξύ αφηγητή και χαρακτήρα. Ορισμένα στοιχεία μας επιτρέπουν να δούμε ότι, κάτω από τη μυθοπλασία, κρύβεται ένα βιογραφικό υπόστρωμα.

Συχνά ο αφηγητής απευθύνεται απευθείας στον αναγνώστη, τον χλευάζει ή απλώς αφηγείται το μέχρι τώρα έργο. Στην αρχή προειδοποιεί τον αναγνώστη να μη συνεχίσει: «Δεν είναι σωστό να διαβάσουν όλοι τις σελίδες που ακολουθούν, μόνο λίγοι θα μπορέσουν να απολαύσουν αυτό το πικρό φρούτο ατιμώρητα. Συνεπώς, συρρικνωμένη ψυχή, απομακρύνσου πριν διεισδύσεις βαθύτερα σε τέτοιες αχαρτογράφητες και επικίνδυνες ερημιές.»^[ 

Καθώς το έργο προχωρά, ορισμένα κοινά θέματα αναδύονται μεταξύ των επεισοδίων. Συγκεκριμένα, υπάρχει συνεχής απεικόνιση πολλών ανθρωπόμορφων ζώων, που συχνά χρησιμοποιούνται σε παρομοιώσεις. Σε μια περίπτωση, ο Μαλντορόρ συναναστρέφεται με έναν καρχαρία, ο καθένας θαυμάζοντας τη βίαιη φύση του άλλου, ενώ σε μια άλλη, ο αφηγητής βλέπει ένα ευχάριστο όνειρο ότι είναι γουρούνι. Αυτά τα ζώα επαινούνται ακριβώς για την απανθρωπιά τους, η οποία ταιριάζει με τη βιαιότητα του έργου.

Στο έκτο και τελευταίο άσμα υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση στο στυλ, ενώ διατηρούνται τα περισσότερα από τα θέματα που έχουν ήδη αναπτυχθεί. Παρουσιάζεται ως ένα «μικρό μυθιστόρημα» που παρωδεί τις μορφές του μυθιστορήματος του 19ου αιώνα, παρουσιάζοντας μια ιστορία: ο νεαρός μαθητής Μέρβιν, επιστρέφει στο σπίτι μετά το μάθημά του στην ευκατάστατη οικογένειά του στο Παρίσι, χωρίς να γνωρίζει ότι ο Μαλντορόρ τον καταδιώκει. Ο Μέρβιν «είναι ωραίος ωσάν τη συστολή των ονύχων των αρπακτικών πουλιών.......Και προπάντων, ωραίος ωσάν την απρόοπτη συνάντηση, πάνω σε ένα τραπέζι ανατομίας, μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας.»^[6]Ο Μαλντορόρ παρασύρει τον νεαρό, τον βάζει σε ένα σάκο και χτυπά το σώμα του στο στηθαίο μιας γέφυρας, λέγοντας στους περαστικούς ότι τα ουρλιαχτά προέρχονται από ένα σκυλί. Τελικά τον κρεμάει ανάποδα από τον οβελίσκο στην πλατεία Βαντόμ και κόβει το σκοινί με το σώμα να εκσφενδονίζεται έως το Πάνθεον. Αυτό το τελευταίο, βίαιο επεισόδιο έχει ερμηνευτεί ως η δολοφονία της παραδοσιακής μυθιστορηματικής μορφής, υπέρ της πειραματικής.

Το πρώτο άσμα τυπώθηκε το 1868 ανώνυμα με έξοδα του συγγραφέα το φθινόπωρο του 1868 στο Παρίσι. Το σύνολο του έργου με το ψευδώνυμο «κόμης του Λωτρεαμόν» τυπώθηκε το 1869 στο Βέλγιο αλλά ο εκδότης, επειδή ο συγγραφέας δεν του εξόφλησε την εκτύπωση (1.200 φράγκα) αλλά και τρομαγμένος από τη βιαιότητα και φοβούμενος ποινική εμπλοκή δεν το διένειμε στους βιβλιοπώλες. Το πλήρες έργο του Μαλντορόρ δεν δημοσιεύτηκε ποτέ όσο ζούσε ο συγγραφέας, παρά μόνο από το 1874.

Αν και στην εποχή της αρχικής δημοσίευσής του θεωρήθηκε έργο σκοτεινό και πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, με εξαίρεση τους συμβολιστές, ανακαλύφθηκε ξανά αργότερα και υμνήθηκε από τους ντανταϊστές και τους σουρεαλιστές καλλιτέχνες κατά τις αρχές του 20ού αιώνα. Τα παραβατικά, βίαια και παράλογα θέματα του έργου εκθειάστηκαν, ενέπνευσαν και επηρέασαν σημαντικά συγκεκριμένα τους Τριστάν Τζαρά, Λουί Αραγκόν, Αντρέ Μπρετόν, Σαλβαντόρ Νταλί, Μαν Ρέι και Φιλίπ Σουπώ, που ανακήρυξαν τον Λωτρεαμόν πρόδρομο του κινήματος. Οι μπαρόκ ποιητικές λάμψεις του κειμένου, η ανατρεπτική του γραφή και ο ξαφνικός και ανεξήγητος θάνατος του Λωτρεαμόν σε ηλικία μόλις 24 ετών τροφοδότησαν τον ρομαντικό μύθο γύρω από τον συγγραφέα και το έργο.

Ο ίδιος ο Λωτρεαμόν αναφέρει ότι είχε επηρεασθεί από τη γοτθική λογοτεχνία της προηγούμενης περιόδου, όπως τα έργα Μάνφρεντ του λόρδου Βύρωνα, Μέλμοθ ο Περιπλανώμενος του Τσάρλς Ματούριν, Κόνραντ του Άνταμ Μιτσκιέβιτς, Φάουστ του Γκαίτε. Από αυτά διατήρησε κυρίως την ιδέα του αρνητικού, σατανικού ήρωα, σε ανοιχτή μάχη ενάντια στον Θεό.

Το 1934 το έργο εικονογραφήθηκε από τον Σαλβαδόρ Νταλί. Έχει εικονογραφηθεί επίσης από τον Οντιλόν Ρεντόν και τον Ρενέ Μαγκρίτ.^[8]

Ο Λωτρεαμόν και τα άσματα του Μαλντορόρ είναι διαχρονική πηγή έμπνευσης έως την εποχή μας, με πολλές αναφορές σε θεατρικές παραγωγές ή στίχους τραγουδιών, κ.ά. ^[9]

• Τα άσματα του Μαλντορόρ, μετάφραση: Γιάννης Ευαγγελίδης, εκδόσεις Ελεύθερος τύπος, 1985
• Τα άσματα του Μαλντορόρ, μετάφραση: Έλλη Νεζερίτη, εκδόσεις Εκάτη, 2001
• Μαλντορόρ, μετάφραση: Πασχάλης Στρατής, εκδόσεις Νεφέλη, 2011

Ορισμός

Ο Paul Valéry (1871-1945) ήταν Γάλλος ποιητής, συγγραφέας και φιλόσοφος, Έγινε γνωστός με το ποίημα «Η νεαρή μοίρα» το 1917, μετά από περισσότερα από είκοσι χρόνια σιωπής, στο οποίο προσπάθησε να αποκαθάρει την ποίηση από συναισθηματισμούς και να τονίσει την έννοια της επίγνωσης και της τεχνικής έναντι της «έμπνευσης» – εξού και θεωρήθηκε ο «πατέρας της καθαρής ποίησης».

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Alfonso Gatto (1909-1976) από τους σημαντικότερους Ιταλούς ποιητές του 20ού αι. κύριος εκπρόσωπος της ερμητικής ποίησης. Το 1936 φυλακίστηκε για την αντιφασιστική του δράση στο Μιλάνο. Εργάστηκε στον αριστερό τύπο και πήρε μέρος στην Ιταλική αντίσταση.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Το 1941, εν μέσω Γερμανικής κατοχής στο πανεπιστήμιο Αθηνών έγινε η περίφημη «δίκη των τόνων». Επρόκειτο για μια πειθαρχική δίωξη που κατέληξε σε δικαστικό κυνηγητό του διακεκριμένου καθηγητή Ιωάννη Κακριδή, γνωστού δημοτικιστή και διακεκριμένου φιλόλογου. Ο Κακριδής είχε γράψει από το 1936 δύο μικρά βιβλιαράκια με τίτλο «Ελληνική κλασσική παιδεία» και «σχόλια στον Επιτάφιο του Θουκυδίδη», χρησιμοποιώντας δημοτική γλώσσα και μονοτονικό. Επειδή το 1941 τα επανέκδωσε και τα έβαλε στην εξεταστέα ύλη του πανεπιστημίου, ο καθηγητής Εξαρχόπουλος που κυριαρχούσε στην φιλοσοφική αλλά ήταν και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, παρέπεμψε τον Κακριδή στην Σύγκλητο ως διαφθορέα της νεολαίας και φορέα αντεθνικών ιδεών. Η Σύγκλητος του πανεπιστημίου Αθηνών έκανε τρεις συνεδριάσεις, τον καταδίκασε και τον έστειλε στο πειθαρχικό με το ερώτημα της απόλυσης. Αν και η Σύγκλητος είχε την απόλυτη στήριξη του υπουργείου παιδείας της δοτής κυβέρνησης Τσολάκογλου, ο Κακριδής συγκέντρωσε γύρω του όσους προοδευτικούς ή απλώς λογικούς καθηγητές υπήρχαν ακόμα και αντιστάθηκε σθεναρά. Τελικά αποσοβήθηκε η απόλυση, απλώς του επέβαλαν δύο μήνες αργία, απόσυρση των βιβλίων και πλήρη απαγόρευση κάθε αναφοράς στη δημοτική. Ο Κακριδής κατέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο επίσης πήρε το μέρος της Συγκλήτου και τον καταδίκασε.. Όλο αυτό κράτησε δυο χρόνια και έληξε το 1943.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Ο Immanuel Kant (1724-1804) αναγνωρίζεται γενικά ως ο κορυφαίος φιλόσοφος των νεωτέρων χρόνων, και το έργο του ως η επαναθεμελίωση της φιλοσοφίας σε όλους τους κλάδους της. Η σκέψη του διακρίνεται από την καθολικότητα, το βάθος, τη φαινομενολογική ακρίβεια και τη διαλεκτική δεινότητα της πραγμάτευσης των ζητημάτων∙ χαρακτηρίζεται ιδίως από τον έλλογο κριτικό στοχασμό, την άκρα φιλαλήθεια και τη φιλελεύθερη νοοτροπία. Κυριότερα έργα του: Κριτική του καθαρού Λόγου (1781), Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική μεταφυσική που θα μπορεί να εμφανίζεται ως επιστήμη (1783), Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών (1785), Κριτική του πρακτικού Λόγου (1788), Κριτική της κριτικής δύναμης (1790), Η θρησκεία εντός των ορίων του Λόγου και μόνο (1793), Προς την αιώνια ειρήνη (1795), Μεταφυσική των ηθών (1797), Ανθρωπολογία από άποψη πραγματολογική (1798).

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Κινέζος κομμουνιστής ηγέτης, με μεγάλη επιρροή στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα («Μαοϊσμός») στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Υπήρξε ο ιδρυτής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Kίνας το 1949 και ηγετική προσωπικότητα της χώρας μέχρι το θάνατό του. Ο πατέρας του, ένας φτωχός αγρότης, κατάφερε σιγά σιγά να πλουτίσει ως κτηματίας και έμπορος δημητριακών. Το 1911 κατατάχθηκε σε μία μονάδα του επαναστατικού στρατού εναντίον της δυναστείας των Μαντσού, που οδήγησε στην πτώση της Αυτοκρατορικής Κίνας και την εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος. Ως φοιτητής του Πανεπιστημίου του Πεκίνου συμμετείχε στο λαϊκό ξεσηκωμό της 4ης Μαΐου 1919, που αμφισβήτησε τους ειδεχθείς όρους που επιβλήθηκαν στην Κίνα μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από τη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι. Μαζί με τους λοιπούς πρωτεργάτες του κινήματος, γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη στον δυτικό φιλελευθερισμό και ανακαλύπτει τον Μαρξ. Το 1920 έγινε διευθυντής ενός δημοτικού σχολείου στη γενέτειρά του και νυμφεύθηκε τη δεύτερη από τις τέσσερις συζύγους του, Γιανγκ Καϊχούι, η οποία δέκα χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε από τους εθνικιστές του Κουόμιντανγκ. Η πρώτη του σύζυγος, Λούο Γιζιού, πέθανε σε ηλικία μόλις 21 ετών το 1910. Το 1921 είναι ένα από τα πρώτα μέλη του νεοϊδρυθέντος Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Μάο πλησιάζει τους αγρότες και γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι μπορούν να εξεγερθούν «σαν λαίλαπα ή σαν θύελλα». Προσαρμόζει τις αρχές του μαρξισμού στις συνθήκες ζωής των αγροτών και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘30 δημιουργεί ένα αγροτικό σοβιέτ στην επαρχία Κιανγκσί της νοτιοανατολικής Κίνας. Στο μεταξύ, οι Εθνικιστές του Τσανγκ Κάι Σεκ κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Στις 10 Οκτωβρίου 1928 εγκαθιδρύουν επίσημα μία αναδιοργανωμένη Εθνική Κυβέρνησης της Δημοκρατίας. Οι κομμουνιστές διώκονται και ο Ερυθρός Στρατός ξεκινά την περιώνυμη «Μεγάλη Πορεία» (1934-1936) προς τη Βορειοδυτική Κίνα. Την ίδια περίοδο εκλέγεται γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το 1930 νυμφεύεται για τρίτη φορά, με τη συναγωνίστριά του Χο Τζουτσέν, επίλεκτο μέλος του Ερυθρού Στρατού. Το 1937, όταν αυτή τραυματίζεται και μεταβαίνει στη Μόσχα για θεραπεία, βρίσκει την ευκαιρία να νυμφευθεί την τέταρτη σύζυγό του, τη διάσημη ηθοποιό Τσιάνγκ Τσινγκ. Από το 1939 έως το 1945, ο Μάο συμμετέχει στην κοινή προσπάθεια κομμουνιστών και εθνικιστών για την αποτίναξη της ιαπωνικής κατοχής. Μετά τη βραχύχρονη ανάπαυλα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι εντείνουν τον αγώνα τους για την κατάληψη της εξουσίας. Αυτή τη φορά νικητές θα είναι οι κομμουνιστές του Μάο, στους οποίους έχουν προσχωρήσει εκατομμύρια νέα μέλη από τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, κυρίως του αγροτικού. Την 1η Οκτωβρίου 1949, με το μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Κίνας στα χέρια του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, ο Μάο κηρύσσει στο Πεκίνο την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με πρωτεύουσα το Πεκίνο. Ο «Κόκκινος Δράκος» της Ασίας είναι έτοιμος για τη «δημοκρατική δικτατορία του λαού». Το 1958 ο Μάο θέτει σε εφαρμογή το φιλόδοξο οικονομικό του πρόγραμμα, που το ονομάζει «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός» και το 1966 κηρύσσει την Πολιτιστική Επανάσταση, μία εκστρατεία ιδεολογικών εκκαθαρίσεων που θα διαρκέσει περίπου δέκα χρόνια. Η Κίνα αλλάζει οριστικά πρόσωπο. Την περίοδο αυτή, στο περίφημο «Κόκκινο Βιβλίο», που αποτέλεσε το Ευαγγέλιο της κινέζικης νεολαίας, συνοψίζει τις ιδεολογικές θέσεις του, επηρεάζοντας βαθιά τη μαρξιστική σκέψη της εποχής, ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη. Τη δεκαετία του ‘70 η εξουσία του επισκιάζεται από την εύθραυστη υγεία του, αλλά και την αυξανόμενη επιρροή της «Κλίκας των Τεσσάρων» με επικεφαλής την τρίτη σύζυγό του, διάσημη ηθοποιό του κινηματογράφου, Τσιάνγκ Τσινγκ. Απογοητευμένος από τις σχέσεις του με τη Σοβιετική Ένωση, την οποία κατηγορούσε για «ρεβιζιονισμό», πραγματοποιεί το παρθενικό άνοιγμά του προς την καπιταλιστική Δύση, με την υποδοχή του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρίτσαρντ Νίξον, στο Πεκίνο, τον Φεβρουάριο του 1972. Ο «Μεγάλος Τιμονιέρης», όπως ονόμαζαν οι συμπατριώτες του τον Μάο Τσε Τουνγκ, πέθανε στο Πεκίνο, σε ηλικία 82 ετών. Από τους τέσσερις γάμους του απέκτησε 10 παιδιά.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια του Βερολίνου και Φράιμπουργκ. Συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών της Φραγκφούρτης μέχρι το 1933. Μέλος της Σχολής της Φραγκφούρτης. Μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και δίδαξε στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Χάρβαρντ, Μπράντεϊς και Καλιφόρνια. Οι φιλοσοφικές του απόψεις επηρεάστηκαν από τους Χέγκελ, Φρόυντ, Χάιντεγκερ και από την μαρξιστική θεωρία. Προσπάθησε να συνδυάσει μαρξισμό και φροϋδισμό. Επηρέασε βαθιά το φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του 1960. Σπουδαιότερα έργα του: "Ο μονοδιάστατος άνθρωπος", "Έρως και πολιτισμός", "Λογική και επανάσταση".

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Ο Ιταλός Εουτζένιο Μοντάλε, ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους ποιητές του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στην Γένοβα το 1896. Νέος άρχισε να σπουδάζει μουσική αλλά γρήγορα αφοσιώθηκε στην ποίηση. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην Φλωρεντία. Κατόπιν εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο όπου προσελήφθη ως συντάκτης στην στήλη της μουσικοκριτικής της Corriere della Sera. Το 1967 ονομάστηκε ισόβιος γερουσιαστής και το 1976 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Απεβίωσε το 1981. Το έργο του, ποιητικό και δοκιμιακό, επηρέασε σημαντικότατα τα ιταλικά γράμματα.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του, Μιχαήλ Αντρέγεβιτς, ήταν στρατιωτικός γιατρός. Το 1838 γίνεται δεκτός στη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών της Πετρούπολης, στην οποία έδωσε εξετάσεις διότι αυτό απαιτούσε ο πατέρας του, και χωρίζεται από τον αδελφό του. Ο Μιχαήλ Αντρέγεβιτς δολοφονείται το 1839 στο κτήμα της οικογένειας, στην επαρχία της Τούλα. Η δολοφονία του πατέρα Ντοστογέφσκι συνταράσσει τον Φιοντόρ. Υπηρέτησε στο στρατό για ένα μικρό χρονικό διάστημα αλλά τον εγκατέλειψε γρήγορα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Μελέτησε την κοινωνία και τον κόσμο όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη. Θέμα των έργων του, η ίδια η ζωή. Είδε από κοντά τις υποβαθμισμένες συνοικίες, γνώρισε τη φτώχεια, τον πόνο, την εξαθλίωση των ταπεινών ανθρώπων και στη συνέχεια μετέφερε τις εικόνες αυτές στα μυθιστορήματα του. Ασχολήθηκε με τον άνθρωπο και την κοινωνία και υπήρξε αγωνιστής και επαναστάτης. Εναντιώθηκε στην πολιτική του Τσάρου Νικολάου του Α΄. Αυτή του η στάση είχε αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για συνωμοσία και να καταδικαστεί σε τετραετή φυλάκιση. Τα χρόνια του εγκλεισμού του στις φυλακές του Όμσκ υπέφερε τρομερά βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Το 1857 νυμφεύεται τη Μαρία Ντμιτρίεβνα Ισάεβα, και το 1859, μαζί με τη σύζυγό του, λαμβάνουν την άδεια που τους επιτρέπει να εγκατασταθούν στην Ευρωπαϊκή Ρωσία.Το 1859 εκδίδει στην Πετρούπολη μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία ,όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Άρχισε λοιπόν να γράφει συνέχεια και ακούραστα με αποτέλεσμα να καταφέρει να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχετικά άνετα. Σ’ αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: "Ο παίχτης", "Οι αδερφοί Καραμαζώφ", "Έγκλημα και Τιμωρία", "Ο Ηλίθιος", "Οι δαιμονισμένοι". Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Πολίτης" και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, "Το Ημερολόγιο ενός συγγραφέα", που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1881, ο Φιοντόρ Μιχαΐλοβιτς Ντοστογέφσκι υπέκυπτε σε αγνώστου αιτίας πνευμονική αιμορραγία. Ετάφη στο κοιμητήριο της μονής Αλεξάντερ Νιέφσκι, στην Πετρούπολη. Άλλα έργα του είναι τα μυθιστορήματα: "Ο φτωχόκοσμος", "Λευκές νύχτες", "Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι", "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων", "Το υπόγειο". Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και η προσφορά του στην παγκόσμια λογοτεχνία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Ορισμός

Ο Gianni Rodari (1920-1980) γεννήθηκε στην επαρχία Νοβάρα. Εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως δάσκαλος και μετά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Σχεδόν τυχαία ξεκίνησε να γράφει για παιδιά. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Βραβείο Άντερσεν (1970), το οποίο θεωρείται το Νόμπελ της παιδικής λογοτεχνίας. Χάρη στον Τζάνι Ροντάρι η παιδική λογοτεχνία ξέφυγε από τα όρια της «λιγότερο σημαντικής» λογοτεχνικής παραγωγής και, με τη γοητευτική της πολυπλοκότητα, βρήκε ξανά τη θέση της στην ιστορία της λογοτεχνίας και της παιδαγωγικής. Κοινός παρονομαστής στις ιστορίες του Ροντάρι είναι η διαχρονικότητα των θεμάτων του, το ανήσυχο πνεύμα των ηρώων του, ο ηθικός προβληματισμός και η θαρραλέα διαμαρτυρία. Με το χιούμορ του παραλόγου, το παιχνίδι των στερεοτύπων και τις ευφάνταστες αλλοιώσεις της γλώσσας, ο συγγραφέας καλεί μικρούς και μεγάλους να απελευθερωθούν από τα καλούπια, τις προκαταλήψεις και τους συμβιβασμούς, να κοιτάξουν μακριά.

Κατηγορία

Βιογραφικά

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες