Μάθημα : ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Κωδικός : EL480141

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

EL480141  -  ΦΛΩΡΑ ΒΓΟΝΤΖΑ

Γλωσσάριο
Διάλογος

Ορισμός

Η ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους ανθρώπους για την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας, την εύρεση της αλήθειας και την επίλυση διαφορών.

Κατηγορία

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

URL

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες

Σχόλια

Ο διάλογος είναι μια επικοινωνιακή διαδικασία - πράξη μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων με την οποία διερευνάται η αλήθεια ή το ψεύδος ενός επιχειρήματος, μιας άποψης
και επιδιώκεται η αποτελεσματική προσέγγιση ενός ζητήματος
ή η ορθή επίλυση των διαφορών. 
 

ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

  • Ο διάλογος καλλιεργεί τη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης των απόψεών μας.
  • Αναπτύσσεται ο πολιτισμός. Καλλιεργούνται οι Τέχνες και οι επιστήμες.
  • Παράγεται επιστημονικό και παιδαγωγικό ήθος.
  • Καλλιεργεί δημιουργικά την κριτική σκέψη και την ανεξαρτησία της σκέψης.
  • Βοηθάει στη διατήρηση της ειρήνης (διάλογος διαφωνούντων κρατών).

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

- Δημοκρατία και ελευθερία.
- Σεβασμός, μετριοπάθεια και ανεκτικότητα σε όλες τις απόψεις.
- Αποδέσμευση από προκαταλήψεις, εγωισμούς και φανατισμό.
- Έλλειψη εριστικού πνεύματος και ψυχική ηρεμία των διαλεγομένων.
- Σαφής, ξεκάθαρος λόγος.
- Γνώση του θέματος.
- Ικανότητα επιχειρηματολογίας και τεκμηρίωσης των προσωπικών θέσεων.


ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

α. Συνειδητοποίηση της αξίας του διαλόγου από το ίδιο το άτομο.
β. Συμμετοχή σε συλλογικές δραστηριότητες.
γ. Η οικογένεια.
δ. Η εκπαίδευση, με την υιοθέτηση του διαλόγου στη διδασκαλία.
ε. Τα ΜΜΕ.
στ. Η ορθή λειτουργία της πολιτικής ζωής.


ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

  1. Η τάση επιβολής της προσωπικής άποψης.
  2. Ο φανατισμός, ο δογματισμός, η εριστικότητα.
  3. Η μοναξιά και ο σύγχρονος τρόπος ζωής.
  4. Ο τεχνοκρατικός προσανατολισμός του εκπαιδευτικού συστήματος.
  5. Ο ανταγωνισμός σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
  6. Η χρήση στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης αντί της διπλωματίας.


ΣΗΜΑΣΙΑ - ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

  • Αφύπνιση του πνεύματος, όξυνση των νοητικών δυνατοτήτων και της κρίσης.
  • Καταπολέμηση της πλάνης.
  • Αλήθεια - αυτογνωσία.
  • Δυνατότητα διαμόρφωσης ελεύθερης άποψης.
  • Πραγμάτωση της έμφυτης κοινωνικής υπόστασης του ατόμου.
  • Επίλυση των διαφορών.
  • Διασφάλιση της ειρήνης.
  • Ανάπτυξη πραγματικής φιλίας - διαπροσωπικών σχέσεων.
  • Καλλιέργεια και προώθηση των ηθικών αρετών.
  • Ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ατόμου.
  • Πολιτικοποίηση - Πραγμάτωση της δημοκρατίας σε ατομικό, εθνικό, παγκόσμιο
    επίπεδο.
  • Απαλλαγή από εσωστρέφεια και μοναξιά.
  • Οικονομική, τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος.
  • Κοινωνική γαλήνη.
  • Απαλλαγή από μισαλλοδοξία και φανατισμό.
  • Εκπαίδευση - Γεφύρωση του χάσματος μεταξύ διδάσκοντος και διδασκόμενου.
  • Εύρεση της αλήθειας.
  • Πολιτισμικές ανταλλαγές.
  • Απομάκρυνση από εθνικισμό και ρατσισμό.
  • Επίλυση παγκοσμίων προβλημάτων.
  • Πρόοδος και κατανόηση της τέχνης - Δημιουργία νέων τάσεων.
  • Καλλιέργεια της γλώσσας.
  • Καλλιέργεια του ανθρωπισμού.
  • Άμβλυνση του απάνθρωπου ανταγωνισμού.

Είπαν για τον ΔΙΑΛΟΓΟ

 «Ο διάλογος εκφράζει (ρητά ή σιωπηρά) την ανάγκη σύμπραξης για την εύρεση της αλήθειας, για τη διατύπωση της πιο σωστής γνώμης και απόφασης μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες, είναι έκφραση ζωτικής λειτουργίας για την απόκτηση περισσής βεβαιότητας και τη χάραξη προγράμματος δράσης· έτσι αποκτά περιεχόμενο ο διάλογος και προβάλλεται ως αξία μεγάλη για την ατομική και συλλογική ζωή. […] Χρήσιμη φαίνεται εδώ μια σύντομη ετυμολογική διευκρίνιση: με τον όρο λόγος η γλώσσα μας αποδίδει και τη λογική ικανότητα του ανθρώπου και τη λεκτική ένδυσή της· κατά συνέπεια, διάλογος σημαίνει διασταύρωση των εκφραστικών μέσων (λέξεων, προτάσεων, συλλογιστικών δομών) και διαμέσου αυτών συνάντηση της λογικής δραστηριότητας των διαλεγομένων».         Φ. Κ. Βώρος

 

«Το διαλέγεσθαι είναι αρχή του σύμπαντος θεμελιωμένη στη σύσταση του κόσμου, δηλαδή στην αμοιβαία, δυναμική σχέση των στοιχείων του. Η αντίθεση των στοιχείων της φύσης, και της κοινωνίας ακόμη, οδηγεί στην κίνηση, στη δημιουργία. Από τη διαπίστωση της αρχής αυτής προήλθε η διαλεκτική, η εγκυρότερη φιλοσοφική και επιστημονική μέθοδος για την εύρεση της αλήθειας. Η μέθοδος που δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα στατικά, αλλά δέχεται τη μορφή της ως αποτέλεσμα εξέλιξης που ωθείται απ’ τις σχέσεις, απ’ τις αντιθέσεις των στοιχείων της. Η μέθοδος που συνθέτει το εμπειρικό και το αφηρημένο, το ατομικό και το καθολικό, την αιτία με το αποτέλεσμα, την κίνηση και τη μορφή».          Χρ. Μαλεβίτσης