|
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
| Magnus timor exercitum occupavit ex vocibus Gallorum ac mercatorum: κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
occupavit: ρήμα.
timor: υποκείμενο ρήματος.
Magnus: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο timor.
exercitum: αντικείμενο ρήματος.
ex vocibus: εμπρόθετος προσδιορισμός του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο occupavit.
Gallorum, mercatorum: γενικές υποκειμενικές στο vocibus. |
| qui Germanos ingenti magnitudine corporum et incredibili virtute esse praedicabant: Δευτερεύουσα αναφορική προσδιοριστική πρόταση στα Gallorum, mercatorum . Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία qui, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει πραγματικό γεγονός και, μάλιστα, σε χρόνο παρατατικό επειδή αναφέρεται στο παρελθόν. |
praedicabant: ρήμα.
qui: υποκείμενο ρήματος.
esse: αντικείμενο ρήματος, ειδικό απαρέμφατο.
Germanos: υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία).
magnitudine, virtute: (οργανικές) αφαιρετικές κατηγορηματικές της ιδιότητας στο Germanos μέσω του συνδετικού esse.
ingenti: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο magnitudine.
incredibili: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο virtute.
corporum: γενική κτητική στο magnitudine. |
| Alius alia de causa discedere cupiebat: κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
cupiebat: ρήμα.
Alius: υποκείμενο ρήματος και του απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία).
discedere: αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο.
de causa: εμπρόθετος προσδιορισμός του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο discedere.
alia: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο causa. |
| Nonnulli pudore adducti remanebant:κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
remanebant: ρήμα.
Nonnulli: υποκείμενο ρήματος και της μετοχής.
adducti: αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος Nonnulli, δηλώνει το προτερόχρονο (αφού είναι μετοχή παρακειμένου) στο παρελθόν (αφού εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου, remanebant)
[Ανάλυση σε πρόταση: quod nonnulli adducti erant (sunt)(αντικειμενική αιτιολογία)·
(αν θα θέλαμε να εκφράσουμε υποκειμενική αιτιολογία): quod nonnulli adducti essent·
(αν θα θέλαμε να δηλώσουμε το αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής διεργασίας):cum nonnulli adducti essent ].
pudore: (απλή, οργανική) αφαιρετική του εσωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο adducti. |
| Hi neque vultum fingere neque lacrimas tenere poterant: κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
poterant: ρήμα.
Hi: υποκείμενο ρήματος και των απαρεμφάτων (ταυτοπροσωπία).
fingere, tenere: αντικείμενα ρήματος, τελικά απαρέμφατα.
vultum: αντικείμενο του απαρεμφάτου fingere.
lacrimas: αντικείμενο του απαρεμφάτου tenere. |
| abditi in tabernaculis aut suum fatum querebantur: κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
querebantur: ρήμα.
(hi): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος και μετοχής.
fatum: αντικείμενο ρήματος.
suum: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο fatum (άμεση/ευθεία αυτοπάθεια, αφού αναφέρεται στο υποκείμενο του ρηματικού τύπου από τον οποίο εξαρτάται).
abditi: χρονική μετοχή, συνημμένη στο εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος (hi), δηλώνει το προτερόχρονο (αφού είναι μετοχή παρακειμένου) στο παρελθόν (αφού εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου, querebantur).
[Ανάλυση σε πρόταση: (αν θέλουμε να δηλώσουμε μόνο τον χρόνο) postquam/ut hi abditi sunt (erant), (αν θέλουμε να δηλώσουμε τη σχέση αιτίου-αποτελέσματος ανάμεσα στη μετοχή και το ρήμα) cum hi abditi essent].
in tabernaculis: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στο abditi. |
| aut cum familiaribus suis commune periculum miserabantur: κύρια πρόταση κρίσης, συνδέεται παρατακτικά με τον διαζευκτικό σύνδεσμο aut με την προηγούμενη κύρια πρόταση, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
miserabantur: ρήμα.
(hi): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος.
periculum: αντικείμενο ρήματος.
commune: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο periculum.
cum familiaribus: εμπρόθετος προσδιορισμός της κοινωνίας στο miserabantur.
suis: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο familiaribus (άμεση/ευθεία αυτοπάθεια, αφού αναφέρεται στο υποκείμενο του ρηματικού τύπου από τον οποίο εξαρτάται). |
| Totis castris testamenta obsignabantur: κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
obsignabantur: ρήμα.
testamenta: υποκείμενο ρήματος.
castris: απλή (τοπική) αφαιρετική που δηλώνει στάση σε τόπο στο obsignabantur (η στάση σε τόπο δηλώνεται με απλή (τοπική) αφαιρετική όταν ένα ουσιαστικό συνοδεύεται από το αντωνυμικό επίθετο totus)
Totis: ομοιόπτωτος, κατηγορηματικός προσδιορισμός στο castris.1 |
| Horum vocibus ac timore paulatim etiam ii […] perturbabantur: κύρια πρόταση κρίσης, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό γεγονός. |
perturbabantur: ρήμα.
ii: υποκείμενο ρήματος.
vocibus ac timore: απλές αφαιρετικές του ποιητικού αιτίου (άψυχα) [στην ουσία πρόκειται για αφαιρετικές του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου] στο perturbabantur.
Horum: γενική υποκειμενική στα vocibus, timore.
paulatim: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο perturbabantur.
etiam: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο perturbabantur. (Κατά άλλους, είναι συμπλεκτικός σύνδεσμος). |
| qui rei militaris periti habebantur: Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση προσδιοριστική στο ii. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία qui, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει πραγματικό γεγονός και, μάλιστα, σε χρόνο παρατατικό επειδή αναφέρεται στο παρελθόν. |
habebantur: ρήμα.
qui: υποκείμενο ρήματος.
periti: κατηγορούμενο στο qui μέσω του συνδετικού habebantur.
rei: γενική ως συμπλήρωμα (αντικειμενική) στο periti.
militaris: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο rei. |
1Οι λέξεις solus, totus, unus (=μόνος) χαρακτηρίζονται πάντοτε ως κατηγορηματικοί προσδιορισμοί (Κανελλόπουλος, Χρ., 1989, σ. 267)
|
