Μάθημα : Λατινικά Γ΄Λυκείου

Κωδικός : 0544005323

Λατινικά Γ΄Λυκείου

0544005323  -  ΕΛΕΝΗ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Ενότητες - Μάθημα XXXVI- MIA ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑΣ

Μάθημα XXXVI- MIA ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑΣ

Μάθημα ΧΧΧΙ- Η ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΔΕ... Μάθ XXXVII- Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛ...
 

 

Ο Μάνιος Κούριος Δεντάτος υπήρξε μια θρυλική φυσιογνωμία της ρωμαϊκής ιστορίας. Ολιγαρκής και αδιάφθορος έδωσε -όπως μας πληροφορεί το παρακάτω χωρίο- μια περήφανη απάντηση στους πρέσβεις των Σαμνιτών που προσπάθησαν να τον δωροδοκήσουν με χρυσάφι. Η εγκράτεια και η ολιγάρκεια διέκρινε γενικότερα -έτσι τουλάχιστον υποστήριζαν οι Ρωμαίοι- τους ήρωες των πρώτων αιώνων της Ρώμης. Στην αντίληψη των Ρωμαίων ιστορικών η ηθική παρακμή  συνδέθηκε κύρια με τα ελαττώματα της απληστίας (avaritia) και της τρυφής (luxuria).

 

Manius Curius Dentatus

utebatur maxima frugalitate,

quo posset facilius

contemnere divitias.

Quodam die

venerunt ad eum

legati Samnitium.

Ille praebuit se eis

spectandum

assidentem in scamno

apud focum

et cenantem ex ligneo catillo.

Contempsit

divitias Samnitium

et Samnites mirati sunt

paupertatem eius.

Nam cum attulissent ad eum

magnum pondus auri

missum publice,

ut eo uteretur,

solvit vultum

risu

et protinus dixit:

«Ministri supervacaneae,

ne dicam ineptae, legationis,

narrate Samnitibus

Manium Curium malle

imperare locupletibus

quam fieri ipsum locupletem;

et mementote

me posse

nec vinci acie

nec corrumpi pecunia».

Ο Μάνιος Κούριος Δεντάτος

ήταν πάρα πολύ ολιγαρκής,

για να μπορεί ευκολότερα

να περιφρονεί τα πλούτη.

Κάποια μέρα

ήρθαν προς αυτόν

αγγελιοφόροι των Σαμνιτών.

Εκείνος παρουσιάστηκε μπροστά τους

για να τον δουν

να κάθεται σε σκαμνί

δίπλα στη φωτιά

και να γευματίζει από ξύλινο πιάτο.

Περιφρόνησε

τα πλούτη των Σαμνιτών

και οι Σαμνίτες θαύμασαν

τη φτώχεια του.

Δηλαδή, ενώ είχαν φέρει σε αυτόν

πολύ χρυσάφι

που στάλθηκε από την πολιτεία,

για να το χρησιμοποιήσει),

χαλάρωσε το (αυστηρό) πρόσωπό του

με το γέλιο

και αμέσως είπε:

«Απεσταλμένοι της περιττής

-για να μην πω ανόητης- πρεσβείας,

πείτε στους Σαμνίτες

ότι ο Μάνιος Κούριος προτιμάει

να εξουσιάζει τους πλούσιους

παρά να γίνει ο ίδιος πλούσιος·

και να θυμάστε

ότι εγώ δεν είναι δυνατόν

ούτε να νικηθώ στη μάχη

ούτε να διαφθαρώ με χρήματα».
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ

 

A΄ κλίση
divitiae -arum θηλυκό (Το ουσιαστικό απαντά μόνο στον πληθυντικό)
pecunia -ae θηλυκό (ως περιληπτικό ουσιαστικό δεν σχηματίζει πληθυντικό)



Β΄ κλίση
Manius -ii/i αρσενικό (ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό)
Curius -ii/i αρσενικό (ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό)
Dentatus -i αρσενικό (ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό)
focus -i αρσενικό
scamnum -i ουδέτερο
catillus -i αρσενικό (ετερογενές: στον ενικό είναι αρσενικό: catillus -i, στον πληθυντικό είναι ουδέτερο catilla -orum)
legatus -i αρσενικό
minister -stri αρσενικό (συγκοπτόμενο)
aurum -i ουδέτερο (ως λέξη που δηλώνει ύλη δεν σχηματίζει πληθυντικό).



Γ΄ κλίση
frugalitas -atis θηλυκό (ως αφηρημένο ουσιαστικό δεν σχηματίζει πληθυντικό)
Samnites -ium αρσενικό (ως εθνικό ουσιαστικό απαντά κατά κανόνα στον πληθυντικό)
paupertas -atis θηλυκό
pondus -eris ουδέτερο
legatio -onis θηλυκό
locuples -pletis αρσενικό



Δ΄ κλίση
risus -us αρσενικό
vultus -us αρσενικό



Ε΄ κλίση
dies, diei αρσενικό
acies, aciei θηλυκό



ΕΠΙΘΕΤΑ

 

Β΄ κλίση
magnus, -a -, um (συγκριτικός: maior, -ior, -ius υπερθετικός: maximus, -a, -um)
ligneus, -a, -um (ως επίθετο που δηλώνει ύλη και ως παράγωγο από ουσιαστικό δεν σχηματίζει παραθετικά)
supervacaneus, -a, -um (ως επίθετο που δηλώνει απόλυτη έννοια δεν σχηματίζει παραθετικά)
ineptus, -a, -um (συγκριτικός: ineptior, -ior, -ius υπερθετικός: ineptissimus, -a, -um)



ΜΕΤΟΧΕΣ

 

assidens -ntis (χρόνου ενεστώτα)
cenans -ntis (χρόνου ενεστώτα)
miratus, -a, -um (χρόνου παρακειμένου)
missus, -a, -um (χρόνου παρακειμένου)



ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ

 

quidam, quaedam, quoddam (αόριστη επιθετική)
is, ea, id (δεικτική -επαναληπτική)
ego (προσωπική α΄ προσώπου)
se (προσωπική γ΄ προσώπου ως αυτοπαθητική)
ille, illa, illud (δεικτική)
ipse, ipsa, ipsum (οριστική)
ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ

 

facile (συγκριτικός: facilius, υπερθετικός: facillime)
publice (δεν σχηματίζει παραθετικά)
protinus
quam



ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ

 

ad + αιτιατική
in + τοπική αφαιρετική (εδώ)
apud + αιτιατική
ex + κυρίως αφαιρετική



ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

 

quo (τελικός, υποτακτικός)
et (συμπλεκτικός, παρατακτικός)
ut (τελικός, υποτακτικός)
nec...nec (συμπλεκτικός, παρατακτικός)
nam (αιτιολογικός, παρατακτικός)
cum (χρονικός[ιστορικός/διηγηματικός], υποτακτικός)
ne (τελικός, υποτακτικός)

Αρχικοί Χρόνοι Ρημάτων

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ   ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ           ΣΟΥΠΙΝΟ    ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ       ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Α’ ΣΥΖΥΓΙΑ

ceno                   cenavi                         cenatum         cenare                     

impero               imperavi                     imperatum     imperare                 

narro                 narravi                         narratum        narrare                   

specto                spectavi                     spectatum      spectare                  

miror                 miratus sum               –                      mirari                      αποθ.

Β’ ΣΥΖΥΓΙΑ

assideo               assedi                        assessum        assidere                  

praebeo              praebui                       praebitum       praebere                 

Γ’ ΣΥΖΥΓΙΑ

affero                 attuli                           allatum             afferre                    ανώμ.

contemno           contempsi                contemptum   contemnere             

corrumpo           corrupi                       corruptum      corrumpere             

dico                    dixi                              dictum             dicere                     

fio                      factus sum                  –                     fieri                         ανώμ.

mitto                  misi                            missum          mittere                   

solvo                  solvi                           solutum          solvere                    

vinco                  vici                             victum            vincere                   

utor                   usus sum                    –                    uti                           αποθ.

Δ’ ΣΥΖΥΓΙΑ

venio                  veni                            ventum           venire                     

malo                  malui                          –                     malle                       ανώμ.

possum              potui                          –                    posse                       ανώμ.

–                        memini                       –                    meminisse               ελλειπτ.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ



Manius Curius Dentatus maxima frugalitate utebatur: κύρια πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική (utebatur: οριστική παρατατικού) και εκφράζει πραγματικό γεγονός.
utebatur: ρήμα.
Manius Curius Dentatus: υποκείμενο του ρήματος utebatur.
frugalitate: αντικείμενο του ρήματος utebatur σε αφαιρετική.
maxima: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη frugalitate.


quo facilius divitias contemnere posset: δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με ρήμα το utebatur. Εισάγεται με τον τελικό σύνδεσμο quo, διότι ακολουθεί επίρρημα συγκριτικού βαθμού (facilius) και εκφέρεται με υποτακτική, καθώς το περιεχόμενό της δηλώνει κάτι το επιθυμητό. Συγκεκριμένα, εκφέρεται με υποτακτική παρατατικού (posset), διότι εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (utebatur: παρατατικός) και αναφέρεται στο παρελθόν. Υπάρχει ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων, γιατί ο σκοπός είναι ιδωμένος τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του (συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση).
posset: ρήμα.
(Manius Curius Dentatus) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος posset και του απαρεμφάτου contemnere (ταυτοπροσωπία).
contemnere: αντικείμενο του ρήματος posset και τελικό απαρέμφατο.
divitias: αντικείμενο του απαρεμφάτου contemnere.
facilius: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ρήμα posset.


Die quodam Samnitium legati ad eum venerunt: κύρια πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική (venerunt: οριστική παρακειμένου) και εκφράζει πραγματικό γεγονός.
venerunt: ρήμα.
legati: υποκείμενο του ρήματος venerunt.
Samnitium: γενική κτητική (υποκειμενική) στη λέξη legati.
ad eum: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει την κίνηση σε πρόσωπο στο ρήμα venerunt.
die: αφαιρετική του χρόνου στο ρήμα venerunt (ο χρόνος εκφέρεται απρόθετα γιατί συνοδεύεται από επιθετικό προσδιορισμό).
quodam: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο die.


Ille se in scamno assidentem apud focum et ex ligneo catillo cenantem eis spectandum praebuit: κύρια πρότασης κρίσεως, αφού εκφέρεται με οριστική (praebuit: οριστική παρακειμένου) και εκφράζει πραγματικό γεγονός.
praebuit: ρήμα.
ille: υποκείμενο του ρήματος praebuit.
se: άμεσο αντικείμενο του ρήματος praebuit και άμεση αυτοπάθεια.
eis: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος praebuit σε δοτική.
spectandum: αιτιατική γερουνδιακού που δηλώνει το σκοπό στο ρήμα praebuit, συνημμένο στο se στο οποίο λειτουργεί ως κατηγορηματικός προσδιορισμός.
assidentem [et] cenantem: κατηγορηματικές μετοχές εξαρτώμενες από τον ρηματικό τύπο αίσθησης spectandum (άμεση αντίληψη ) και λειτουργούν ως κατηγορούμενα στο άμεσο αντικείμενο του ρήματος praebuit “se” στο οποίο είναι συνημμένες.
in scamno: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στη μετοχή assidentem.
apud focum: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο και συγκεκριμένα το πλησίον στη μετοχή assidentem.
ex catillo: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει την (τοπική) προέλευση στη μετοχή cenantem.
ligneo: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη catillo.


Samnitium divitias contempsit: κύρια πρόταση κρίσεως, αφού εκφέρεται με οριστική (contempsit: οριστική παρακειμένου) και εκφράζει πραγματικό γεγονός.
contempsit: ρήμα.
(Manius Curius Dentatus) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος contempsit.
divitias: αντικείμενο του ρήματος contempsit.
Samnitium: γενική κτητική στο divitias.


et Samnites paupertatem eius mirati sunt: κύρια πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική (mirati sunt: oριστική παρακειμένου) και συνδέεται παρατακτικά με τον σύνδεσμο et με την προηγούμενη κύρια πρόταση με ρήμα το contempsit. Εκφράζει πραγματικό γεγονός.
mirati sunt: ρήμα.
Samnites: υποκείμενο του ρήματος mirati sunt.
paupertatem: αντικείμενο του ρήματος mirati sunt.
eius: γενική κτητική στο paupertatem (κτήση χωρίς αυτοπάθεια).


Nam[........ ], vultum risu solvit: κύρια πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική (solvit: οριστική παρακειμένου) και εκφράζει πραγματικό γεγονός.
solvit: ρήμα.
(Manius Curius Dentatus): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος solvit.
vultum: αντικείμενο του ρήματος solvit.
risu: αφαιρετική οργανική του τρόπου στο ρήμα solvit.


[et] protinus dixit: κύρια πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική (dixit: οριστική παρακειμένου). Συνδέεται παρατακτικά με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο et με την προηγούμενη κύρια πρόταση με ρήμα το solvit και εκφράζει πραγματικό γεγονός.
dixit: ρήμα.
(Manius Curius Dentatus) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος dixit.
protinus: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα dixit.


cum ad eum magnum pondus auri publice missum attulissent: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση η οποία λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο των κυρίων προτάσεων που προηγήθηκαν με ρήματα τα solvit & dixit. Εισάγεται με τον ιστορικό, διηγηματικό σύνδεσμο cum, διότι ο ιστορικός, διηγηματικός σύνδεσμος cum αναφέρεται σε διηγήσεις του παρελθόντος, υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια πρόταση και δημιουργεί μία σχέση αιτίου -αιτιατού ανάμεσά τους, ενώ παράλληλα είναι φανερός ο ρόλος του υποκειμενικού στοιχείου στην υποτακτική. Πιο συγκεκριμένα εκφέρεται με υποτακτική υπερσυντελίκου (attulissent), διότι εξαρτάται από ρήματα ιστορικού χρόνου (solvit, dixit) και δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν.
attulissent: ρήμα.
(Samnites) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος attulissent.
pondus: αντικείμενο του ρήματος attulissent.
magnum: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο pondus.
auri: γενική διαιρετική ή του περιεχομένου στο pondus.
missum: επιθετική/αναφορική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός στο pondus. Ανάλυση: quod missum erat publice.
ad eum: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει κίνηση σε πρόσωπο στο ρήμα attulissent.
publice: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στη μετοχή missum.


ut eo uteretur: δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο περιεχόμενο της χρονικής πρότασης που προηγείται με ρήμα το attulissent. Εισάγεται με τον τελικό σύνδεσμο ut, διότι είναι καταφατική και εκφέρεται με υποτακτική, καθώς το περιεχόμενό της δηλώνει κάτι το επιθυμητό. Συγκεκριμένα εκφέρεται με υποτακτική παρατατικού (uteretur), διότι εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (attulissent = υπερσυντέλικος) και αναφέρεται στο παρελθόν. Υπάρχει ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων, γιατί ο σκοπός είναι ιδωμένος τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του (συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση).
uteretur: ρήμα.
(Manius Curius Dentatus) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος uteretur.
eo: αντικείμενο του ρήματος uteretur σε αφαιρετική.


Supervacaneae, [..... ] ineptae, legationis ministri, narrate Samnitibus Manium Curium malle locupletibus imperare quam ipsum fieri locupletem: κύρια πρόταση επιθυμίας που εκφέρεται με προστακτική (narrate: προστακτική ενεστώτα) για να εκφράσει προτροπή/διαταγή.
narrate: ρήμα.
(vos) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος narrate.
Samnitibus: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος narrate σε δοτική.
malle: άμεσο αντικείμενο του ρήματος narrate και ειδικό απαρέμφατο.
Manium Curium: υποκείμενο του απαρεμφάτου malle και ετεροπροσωπία.
imperare: αντικείμενο του απαρεμφάτου malle και τελικό απαρέμφατο.
(Manium Curium) : εννοούμενο υποκείμενο του απαρεμφάτου imperare (ταυτοπροσωπία με το malle).
locupletibus: αντικείμενο του απαρεμφάτου imperare σε δοτική.
quam fieri: β΄ όρος σύγκρισης (ο α΄ όρος είναι το imperare), ο οποίος εκφέρεται με το quam + ομοιότροπα με τον α΄ όρο (διότι τα συγκρινόμενα μέλη είναι απαρέμφατα). Συγκριτική λέξη είναι το malle (magis velle).
ipsum: υποκείμενο του απαρεμφάτου fieri.
locupletem: κατηγορούμενο στο υποκείμενο ipsum μέσω του απαρεμφάτου fieri.
ministri: κλητική προσφώνηση.
legationis: γενική αντικειμενική στη λέξη ministri.
supervacaneae, ineptae: ομοιόπτωτοι, επιθετικοί προσδιορισμοί στο legationis.


ne dicam: δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση (παρενθετική), που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με ρήμα το narrate. Εισάγεται με τον τελικό σύνδεσμο ne, διότι είναι αρνητική και εκφέρεται με υποτακτική, καθώς το περιεχόμενό της δηλώνει κάτι το επιθυμητό. Συγκεκριμένα εκφέρεται με υποτακτική ενεστώτα (dicam), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (narrate) και αναφέρεται στο παρόν. Υπάρχει ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων, γιατί ο σκοπός είναι ιδωμένος τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του (συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση).
dicam: ρήμα.
(ego) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος dicam.


et mementote me nec acie vinci nec pecunia corrumpi posse: κύρια πρόταση επιθυμίας που εκφέρεται με προστακτική (mementote: προστακτική μέλλοντα με σημασία ενεστώτα) για να εκφράσει προτροπή/διαταγή.
mementote: ρήμα.
(vos) : εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος mementote.
posse: αντικείμενο του ρήματος mementote και ειδικό απαρέμφατο (το posse είναι απρόσωπο).
[nec] vinci [nec] corrumpi: υποκείμενα στο απρόσωπο posse και τελικά απαρέμφατα.
me: υποκείμενο στα απαρέμφατα vinci και corrumpi.
[Αν κάποιος εκλάβει το posse ως προσωπικό η σύνταξη είναι:
me:υποκείμενο στο posse (ετεροπροσωπία)
[nec] vinci [nec] corrumpi: αντικείμενα στο posse και τελικά απαρέμφατα.
me: υποκείμενο στα απαρέμφατα vinci και corrumpi (ταυτοπροσωπία).]
acie: αφαιρετική οργανική του μέσου στο απαρέμφατο vinci.
pecunia: αφαιρετική οργανική του μέσου στο απαρέμφατο corrumpi.

Ετυμολογία

ΜΑΘΗΜΑ 36

  • divitiae: «αγαθά-προσφορά των θεών»· divus, δῖος, Δίας
  • scamnum ≥ σκαμνί: πρβλ. σκίμπους [= σκαμνί (στα αρχαία ελληνικά)]· πρβλ. σκαμπό
  • paupertas < pau-per = φτωχός· πρβλ. paucus, παῦ-ρος [= λίγος, μικρό παιδί, σύντομος] (παιδί, παιδικότητα, παιδότοπος, ομορφόπαιδο, μοναχοπαίδι, αθλοπαιδιά, παίζω, παίκτης, παιχνιδιάρης, παίγνιο, εκπαίδευση)
  • solvo: πρβλ. σβέλτος
  • locuples < locu-ples = «πλούσιος σε γη»·plenus: πλήρης, πλήθος, πληρώ, συμ-πληρώνω, πληθώρα, πλεονασμός, πλειοδοσία, πλησμονή, άπληστος, άπλετος, πολύς, πλείστος, πλούτος· πρβλ. κομπλέ
  • acies: «αιχμή»· πρβλ. άκ-ρη, ακ-μή (ακόντιο, ακίδα, οξύς, οξύνω κτλ.)
  • maximus: πρβλ. μάξι, μαξιμαλισμός, Μάξιμος
  • mitto: πρβλ. κομισάριος, μισιονάριος (ιεραπόστολος της καθολικής εκκλησίας)
  • impero: πρβλ. ιμπεριαλισμός

Ασκήσεις

  • ΑΣΚΗΣΗ I

Να γραφεί ό,τι ζητείται για τους ακόλουθους ρηματικούς τύπους:
  1. utebatur: β΄ ενικό υποτακτικής ενεστώτα
  2. posset: γ΄ πληθ. οριστικής παρακειμένου
  3. contemnere: οι 4 πτώσεις του γερουνδίου
  4. venerunt: β΄ πληθυντικό προστακτικής ενεργητικού ενεστώτα
  5. mirati sunt: η μετοχή του μέλλοντα και στα 3 γένη
  6. attulissent: β΄ ενικό προστακτικής ενεργητικού ενεστώτα
  7. solvit: γ΄ ενικό υποτακτικής παθητικού παρατατικού
  8. dixit: β΄ ενικό προστακτικής ενεργητικού ενεστώτα
  9. narrate: γ΄ πληθυντικό υποτακτικής ενεργητικού υπερσυντελίκου
  10. corrumpi: αφαιρετική του σουπίνου
  • ΑΣΚΗΣΗ II

Να γραφεί ό, τι ζητείται για τους ακόλουθους ονοματικούς τύπους:
  1. maxima: αιτιατική πληθυντικού του ουδετέρου γένους στον συγκριτικό βαθμό
  2. divitias: γενική πληθυντικού
  3. eum: αιτιατική πληθυντικού στο ουδέτερο γένος
  4. catillo: αιτιατική πληθυντικού
  5. pondus: αιτιατική ενικού
  6. risu: αιτιατική ενικού
  7. ineptae: αφαιρετική ενικού αρσενικού γένους στον συγκριτικό βαθμό
  8. ipsum: δοτική ενικού στο γένος που βρίσκεται
  9. acies: δοτική ενικού
  10. pecunia: γενική ενικού

ΑΣΚΗΣΗ ΙΙΙ

Να σημειώσετε X στο σωστό ή το λάθος επιβεβαιώνοντας ή απορρίπτοντας το περιεχόμενο των παρακάτω προτάσεων:

  Σωστό Λάθος
1. frugalitate: αφαιρετική απομάκρυνσης/χωρισμού στο utebatur
 
 
2. facilius: επιρρηματικός χρόνου στο posset
 
 
3. Samnitium (legati): γενική αντικειμενική στο legati
 
 
4. eis: έμμεσο αντικείμενο σε δοτική στο praebuit
 
 
5. auri:γενική της ύλης στο pondus
 
 
6. missum:χρονική μετοχή συνημμένη στο pondus
 
 
7. risu:αφαιρετική του οργάνου στο solvit
 
 
8. legationis: γενική αντικειμενική στο ministri
 
 
9. locupletibus:αντικείμενο στο imperare σε αφαιρετική
 
 
10. me: αντικείμενο στο vinci