Μάθημα : Ιστορία του Νεότερου και Σύγχρονου Κόσμου (Γ' Λυκείου)

Πηγή

Η "ζωή" στα χαρακώματα 

Ο Χάη Βέστονς πεθαίνει με την ράχη σπασμένη. Σε κάθε αναπνοή του, το πλεμόνι του χτυπά πάνω στην πληγή του. Μπορώ ακόμα να του σφίξω το χέρι.

-Τελείωσαν όλα φίλε μου, μούγγρισε δαγκώνοντας το χέρι από τον πόνο.

Βλέπομε ανθρώπους στους οποίους το κρανίο έχει φύγει και να εξακολουθούν να ζουν. Βλέπομε στρατιώτες να τρέχουν και τα δυό τους πόδια να είναι σπασμένα.

Ένας στρατιώτης, πρώτης τάξεως, περπατά με τα δύο του χέρια, επί δύο χιλιόμετρα, σέρνοντας πίσω του δύο γόνατα τσακισμένα. Ένας άλλος πηγαίνει στον υγειονομικό σταθμό ενώ τα άντερα του είναι βγαλμένα και τα κρατά με τα χέρια του. Βλέπομε ανθρώπους δίχως στόμα, δίχως μασσέλα, δίχως πρόσωπο. Συναντάμε κάποιον, ο οποίος επί δύο ώρες κρατούσε σφιγμένο με τα δόντια το πίσω μέρος του χεριού του για να μη χάση όλο του το αίμα.

Ο ήλιος βγαίνει, έρχεται η νύχτα, οι οβίδες σφυρίζουν. Η ζωή σταματά.

Και όμως το μικρό κομμάτι γης που είναι σχισμένο και που μας το παράδωσαν, παρ' όλες τις μεγαλύτερες δυνάμεις του εχθρού, το φυλάμε. Μονάχα μερικές εκατοντάδες μέτρα θυσιάστηκαν. Αλλά, για κάθε μέτρο, υπάρχει ένας νεκρός».

Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο