Μάθημα : ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Α΄ ΓΕΛ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 70

1. Οι Κερκυραίοι λοιπόν βρίσκονταν σε εμφύλια διαμάχη, από τότε ήρθαν σ’ αυτούς (στην Κέρκυρα) οι αιχμάλωτοι που είχαν συλληφθεί στις ναυμαχίες για την υπόθεση της Επιδάμνου, αφού ελευθερώθηκαν από τους Κορίνθιους, φαινομενικά επειδή τελούσαν υπό την εγγύηση των προξένων (τους) για οκτακόσια τάλαντα, στην πραγματικότητα όμως επειδή πείστηκαν και ανέλαβαν να φέρουν την Κέρκυρα με το μέρος των Κορινθίων. Και αυτοί πιάνοντας (πλησιάζοντας) τον κάθε πολίτη χωριστά, δούλευαν προδοτικά για να κάνουν την πόλη να αποστατήσει από τους Αθηναίους.
2. Και αφού έφτασε ένα αθηναϊκό πλοίο και ένα κορινθιακό, που έφερναν πρέσβεις, και αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους Αθηναίους σύμφωνα με την ισχύουσα συνθήκη και φίλοι με τους Πελοποννησίους όπως ακριβώς και πρωτύτερα.
3. Και αυτοί οι άνδρες (γιατί ο Πειθίας ήταν με δική του πρωτοβουλία πρόξενος των Αθηναίων και ήταν αρχηγός του δημοκρατικού κόμματος) τον σύρουν στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους.
4. Αυτός τότε, αφού αθωώθηκε κάνει αντιμήνυση στους πέντε πιο πλούσιους άντρες από αυτούς, με τον ισχυρισμό ότι κόβουν τις βέργες που στηρίζουν τα κλήματα από το ιερό άλσος του Δία και του Αλκίνου^. και ως χρηματική ποινή για καθεμιά βέργα ο νόμος επέβαλε ένα στατήρα.
5. Και αφού αυτοί καταδικάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο και κατέφυγαν και κάθισαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της βαριάς χρηματική ποινής, για να (πετύχουν) να πληρώσουν το πρόστιμο ύστερα από συμφωνία για το ύψος του, ο Πειθίας (διότι συνέβαινε να είναι και μέλος της βουλής) πείθει (τους Κερκυραίους) ώστε να κάνουν χρήση του νόμου.
6. Αυτοί τότε επειδή και από το νόμο αποκλείονταν (από το πλεονέκτημα να ορίσουν με συμφωνία το ύψος του προστίμου) και συνάμα πληροφορούνταν για τον Πειθία ότι, όσο ακόμα είναι μέλος της βουλής, θα καταφέρει να μεταπείσει την πλειοψηφία να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθηναίους φίλους κι εχθρούς, συνωμότησαν και αφού πήραν μαχαίρια μπαίνουν στη βουλή ξαφνικά και σκοτώνουν και τον Πειθία και εξήντα περίπου άλλους από τους βουλευτές και ιδιώτες^. μερικοί όμως άλλοι ομοϊδεάτες με τον Πειθία λίγοι στον αριθμό κατέφυγαν στην αθηναϊκή τριήρη που ήταν ακόμη εκεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ 71-73

Οι ολιγαρχικοί αποφασίζουν ουδετερότητα

[71.1] Αφού λοιπόν έπραξαν αυτά και αφού κάλεσαν σε συνέλευση τους Κερκυραίους, είπαν ότι αυτές οι ενέργειες (δηλαδή ο φόνος των δημοκρατικών αρχηγών) και ότι ήταν οι πιο συμφέρουσες και ότι δε θα υποδουλώνονταν με κανένα τρόπο πια στους Αθηναίους· και στο εξής μένοντας ουδέτεροι να μη δέχονται ούτε τους μεν ούτε τους δε παρά μόνο (αν εμφανίζονταν) με ένα πλοίο, μεγαλύτερη όμως παρουσία πλοίων να τη θεωρούν εχθρική. Και αφού μίλησαν έτσι, ανάγκασαν (τον λαό) και να επικυρώσει την πρότασή τους.

Αποστολή πρεσβείας στην Αθήνα

[71.2] Στέλνουν ακόμη και στην Αθήνα πρέσβεις αμέσως για να τους εξηγήσουν για όσα έχουν γίνει, ότι τους συνέφερε (τους Αθηναίους) και για να τους πείσουν (τους Κερκυραίους) που είχαν καταφύγει εκεί να μην κάνουν καμιά εχθρική ενέργεια για να μην προκύψει καμιά αντεκδίκηση (από την Αθήνα).

Ανάμειξη της Σπάρτης

[72.1] ‘Οταν λοιπόν ήρθαν (οι πρέσβεις), αφού συνέλαβαν οι Αθηναίοι και τους πρέσβεις ως υποκινητές στάσης και όσους (οι πρέσβεις) έπεισαν, τους συγκέντρωσαν για ασφάλεια στην Αίγινα.

Οι ολιγαρχικοί επιτίθενται εναντίον των δημοκρατικών και νικούν. Εκατέρωθεν κατάληψη περιοχών της πόλης

[72.2] Στο μεταξύ όμως, αυτοί από τους Κερκυραίους που ήταν κύριοι της πολιτικής κατάστασης, όταν ήρθε (στην Κέρκυρα) κορινθιακό πλοίο και Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις, κάνουν επίθεση κατά των δημοκρατικών και τους νίκησαν σε μάχη.

[72.3] Και όταν ήρθε η νύχτα οι δημοκρατικοί καταφεύγουν στην ακρόπολη και στα υψηλά και οχυρά μέρη της πόλης και αφού συγκεντρώθηκαν εκεί εγκαταστάθηκαν με ασφάλεια, και κατείχαν το Υλλαϊκό λιμάνι. Οι άλλοι (οι ολιγαρχικοί) κατέλαβαν και την αγορά, όπου ακριβώς κατοικούσαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς, και το γειτονικό της λιμάνι που βλέπει στην απέναντι στεριά.

Και οι δύο πλευρές οργανώνονται και αναζητούν συμμάχους

[73.1] Και την επόμενη μέρα έκαναν μερικές μικροεπιθέσεις οι δύο (παρατάξεις) και έστελναν (ανθρώπους) εδώ κι εκεί στα χωράφια, προσκαλώντας τους δούλους και υποσχόμενοι ελευθερία. Και ο μεγαλύτερος αριθμός των δούλων πήγαν ως σύμμαχοι με τους δημοκρατικούς, ενώ οκτακόσιοι μισθοφόροι από τη στεριά (πήγαν) με το μέρος των άλλων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 74

Νίκη των δημοκρατικών

[74.1] Και αφού πέρασε μια μέρα γίνεται και πάλι (καινούρια) μάχη και νικούν οι δημοκρατικοί και εξαιτίας της ισχύος (χάρη στην οχυρότητα) των θέσεών τους και επειδή είχαν αριθμητική υπεροχή^. και οι γυναίκες με τόλμη τους βοήθησαν χτυπώντας από τα σπίτια με κεραμίδια και υπομένοντας την ταραχή σε αντίθεση προς τη γυναικεία φύση τους.

Εμπρησμός της πόλης

[74.2] Κι όταν έγινε υποχώρηση αργά το απόγευμα, επειδή φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί μήπως οι δημοκρατικοί, αφού κάνουν επίθεση, καταλάβουν αμέσως με τον πρώτο αλαλαγμό το ναύσταθμο και τους σκοτώσουν, βάζουν φωτιά στα σπίτια που βρίσκονταν γύρω γύρω στην αγορά και στις πολυκατοικίες, για να μην υπάρχει δρόμος προσέγγισης, χωρίς να λογαριάζουν ούτε τα δικά τους ούτε τα ξένα σπίτια, ώστε και πολλές περιουσίες εμπόρων κάηκαν εντελώς και η πόλη κινδύνεψε να καταστραφεί στο σύνολό της, αν φυσούσε άνεμος τη φωτιά με κατεύθυνση προς αυτή (την πόλη).

[74.3] Και αυτοί λοιπόν, αφού σταμάτησαν τη μάχη, καθώς και τα δυο στρατόπεδα απείχαν από πολεμικές ενέργειες, τη νύκτα βρισκόταν σ’ επιφυλακή^. και το κορινθιακό πλοίο όταν είχαν επικρατήσει οι δημοκρατικοί ανοιγόταν με προφυλάξεις στο ανοικτό πέλαγος και οι περισσότεροι από τους μισθοφόρους χωρίς να γίνουν αντιληπτοί πέρασαν στην (απέναντι) στεριά.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 75

Άφιξη του Νικόστρατου στην Κέρκυρα - Προσπάθειες για συμφιλίωση

[75.1] Και την επόμενη μέρα ο Νικόστρατος, ο γιος του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων, φτάνει από τη Ναύπακτο σε βοήθεια με δώδεκα πλοία και πεντακόσιους οπλίτες Μεσσηνίους^. και διαπραγματεύονταν μια συμφωνία και (τελικά) τους πείθει ώστε να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν δέκα άντρες, τους βασικούς υπαίτιους, οι οποίοι εξάλλου δεν έμειναν πλέον εκεί να περιμένουν, και οι υπόλοιποι να παραμείνουν (στον νησί τους), αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους, υπό τον όρο να θεωρούν τους ίδιους εχθρούς και φίλους.

[75.2] Και εκείνος, αφού πέτυχε αυτά, ήταν έτοιμος να αποπλεύσει^. οι αρχηγοί των δημοκρατικών τον πείθουν να αφήσει πίσω σ’ αυτούς πέντε πλοία από τα δικά του, ώστε να αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοί τους να κάνουν κίνημα, και (υπόσχονται) ότι οι ίδιοι θα του δώσουν μαζί του ισάριθμα πλοία, αφού τα επανδρώσουν με δικά τους πληρώματα.

[75.3] Εκείνος τότε συμφώνησε, αλλά αυτοί στρατολογούσαν για τα καράβια τους εχθρούς τους. Επειδή όμως φοβήθηκαν εκείνοι μήπως τους στείλουν στην Αθήνα, καταφεύγουν και κάθονται (ικέτες) στον ναό των Διοσκούρων.

[75.4] Και ο Νικόστρατος προσπαθούσε να τους σηκώσει (από εκεί) και να τους καθησυχάσει. Καθώς όμως δεν τους έπειθε, οι δημοκρατικοί, για το λόγο αυτό αφού οπλίστηκαν, γιατί, καθώς πίστευαν (οι δημοκρατικοί), κανένα καλό σκοπό δε φαίνονταν να έχουν αυτοί (οι ολιγαρχικοί) με τη δυσπιστία τους να μη θέλουν να αποπλεύσουν μαζί με το Νικόστρατο, πήραν από τα σπίτια (των εχθρών τους) τα όπλα τους και, αν δεν τους εμποδίσει ο Νικόστρατος, θα σκότωναν μερικούς από αυτούς που κατά τύχη συνάντησαν.

Οι δημοκρατικοί εκτοπίζουν τους ολιγαρχικούς ικέτες

[75.5] Καθώς λοιπόν έβλεπαν οι άλλοι αυτά που γίνονταν καταφεύγουν και κάθονται ικέτες στο ναό της Ήρας και μαζεύονται όχι λιγότεροι από τετρακόσιους. Οι δημοκρατικοί τότε επειδή φοβήθηκαν μήπως επιχειρήσουν κάποια πολιτική μεταβολή τους σηκώνουν από εκεί, αφού τους έπεισαν, και τους μεταφέρουν στο νησί απέναντι (μπροστά) από τον ναό της Ήρας, και εκεί στέλνονταν σ’ αυτούς τα αναγκαία τρόφιμα.