Μάθημα : Ιστορία Μεσαιωνικού και Νεότερου Κόσμου_ B' Λυκείου
Κωδικός : EL1167157
Γ2. Η εσωτερική πολιτική των Κομνηνών
Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός αναλαμβάνει το θρόνο της βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 1081 ως το 1118, σε μια εποχή κατά την οποία η αυτοκρατορία βρίσκεται σε οικονομική κρίση ενώ έχει απολέσει σημαντικά εδάφη τόσο στην Ανατολή ( σημαντικό τμήμα της Μ. Ασίας από τους Σελτζούκους Τούρκους) όσο και στη Δύση ( Ιταλικές επαρχίας από τους Νορμανδούς). Αποτελεί σημαντική στρατιωτική και πολιτική μορφή και ήταν ο ουσιαστικός θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών, μιας από τις ενδοξότερες δυναστείες της βυζαντινής ιστορίας.
Στην ενότητα που ακολουθεί παρουσιάζονται οι προσπάθειες που κατέβαλε αυτός και οι διάδοχοί του για να αναδιοργανώσει το βυζαντινό κράτος.
2. Η δυναστεία των Κομνηνών, Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού
3. Αλέξιος Α΄Κομνηνός, Βικιπαιδεία
4. Το τέλος του Ανδρόνικου Κομνηνού, Μηχανή του Χρόνου
Λαμβάνοντας υπόψη το παρακάτω ιστορικό κείμενο και με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις να εξηγήσετε τι ήταν ο θεσμός της πρόνοιας, πώς λειτουργούσε και για ποιον λόγο δημιουργηθηκε;
Ο αριστοκρατικός πατριωτισμός των Κομνηνών
Εξυπηρέτησαν και οι δύο περίοδοι ( η εικονομαχική και των Κομνηνών ) πριν απ' όλα την εθνική επιταγή, δηλαδή την αντιμετώπιση του εξωτερικού εχθρού. Και οι δύο... εξαιτίας της αναγκαιότητας των καιρών, προκάλεσαν την στρατιωτικοποίηση της Αυτοκρατορίας, των θεσμών και της κοινωνίας της. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο περιόδων έγινε δυνατό να κινητοποιηθεί το έθνος και να σωθεί η βυζαντινή πατρίδα.
Ωστόσο, η εικονομαχία και η περίοδος των Κομνηνών διαφέρουν σένα βασικό σημείο: τους κοινωνικούς προσανατολισμούς των εμπνευστών τους. Ενώ οι Ίσαυροι στηρίχθηκαν κυρίως στο λαϊκό εθνικό στοιχείο, οι Κομνηνοί έφεραν σε πέρας την προσπάθειά τους, ευνοώντας κυρίως την αριστοκρατία της χώρας, δηλαδή τις μεγάλες αστικές και στρατιωτικές οικογένειες, που σφετερίστηκαν τον κρατικό μηχανισμό και έμειναν πάντα αλληλέγγυες σε μία δράση σχεδόν οικογενειακή, γιατί πολλές από αυτές συνδέονταν μεταξύ τους με οικογενειακούς δεσμούς.
Ε. Γλύκατζη- Αρβελέρ, Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετ. Τ. Δρακοπούλου, Αθήνα 1977, 83.