Μάθημα : Νεοελληνική Γλώσσα_ Γ' Λυκείου

Κωδικός : EL1167210

EL1167210  -  ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ενότητες - Σημεία Στίξης

Σημεία Στίξης

Πως βάζουμε άνω τελεία (γιατί πάλι θα το ξεχάσω) – @sepdek'sΗ στίξη είναι ένας τρόπος να δειχθούν, στον γραπτό λόγο, με τη βοήθεια ειδικών σημαδιών, όψεις της σύνταξης και της σημασιολογίας του κειμένου.

 

Τελεία ( . ) :

Η τελεία ορίζει την ολοκλήρωση ενός νοήματος, το τέλος μιας περιόδου λόγου.

 

Άνω Τελεία  ( ˙ ):

Χρησιμοποιούμε την άνω τελεία όταν θέλουμε να δηλώσουμε:

  • Διακοπή μικρότερη από την τελεία, μεγαλύτερη όμως από το κόμμα.
  • Χωρισμό δύο τμημάτων λόγου που σχετίζονται αντιθετικά μεταξύ τους.
  • Επεξήγηση η συμπλήρωση προηγούμενης πρότασης.

 

Κόμμα  ( , ):

Χρησιμοποιούμε κόμμα στις εξής περιπτώσεις:

  • Μεταξύ ασύνδετων λέξεων που ανήκουν στο ίδιο μέρος λόγου και προτάσεων. => ασύνδετο σχήμα
  • Πριν και μετά τις δευτερεύουσες προτάσεις αν δεν υπάρχει τελεία. Όμως δεν βάζουμε κόμμα πριν από δευτερεύουσα πρόταση που λειτουργεί ως υποκείμενο, αντικείμενο ή επιθετικός προσδιορισμός.
  • Πριν και μετά τις μετοχικές προτάσεις, όταν αυτές λειτουργούν ως επεξήγηση.
  • Πριν και μετά από κάθε τμήμα του λόγου που τίθεται παρενθετικά και θα ήταν δυνατό να παραλειφθεί.
  • Μετά από διαρθρωτικές λέξεις.

 

Θαυμαστικό  ( ! ):

Η χρήση του θαυμαστικού προσδίδει οικειότητα, ζωντάνια, αμεσότητα και  παραστατικότητα. Χρησιμοποιείται:

  • Μετά από επιφωνήματα ή φράσεις που δηλώνουν έκπληξη, θαυμασμό ή έντονο συναίσθημα.
  • Για να δηλωθεί η υπερβολή ή η ανησυχία για κάτι.
  • Όταν θέλουμε να εκφράσουμε σαρκασμό ή ειρωνεία. Τότε θα χρησιμοποιηθεί μέσα σε παρένθεση.
  • Για να αισθητοποιηθεί η προσταγή ή η απορία.

 

Διπλή τελεία  ή άνω και κάτω τελεία ( : ):

 

Η διπλή τελεία χρησιμοποιείται:

  • Πριν από λόγια που γράφονται κατά λέξη.
  • Πριν από απαρίθμηση.
  • Όταν ακολουθεί το αποτέλεσμα μιας ενέργειας
  • Όταν ακολουθεί επεξήγηση των προηγούμενων

 

Παρένθεση   ( )  ή Διπλή Παύλα ( - -):

Χρησιμοποιείται η παρένθεση ή η διπλή παύλα όταν:

  • Εμπεριέχει φράση που εξηγεί όσα προηγήθηκαν.
  • Εμπεριέχει φράση που συμπληρώνει τα προηγούμενα με νέες πληροφορίες ή τα επεξηγεί
  • Για να απομονωθεί ένα επουσιώδες μέρος του λόγου
  • Για να δηλωθούν παραπομπές

 

Αποσιωπητικά  ( ... ):

Χρησιμοποιούνται τα αποσιωπητικά:

  • Για να δηλωθεί με έμμεσο τρόπο ειρωνεία.
  • Όταν δεν επιθυμούμε να ολοκληρώσουμε τη φράση μας ή αν διακόπηκε.
  • Για να δηλωθεί ο προβληματισμός του πομπού.
  • Για να εκφραστεί υπαινιγμός για τα όσα διατυπώθηκαν μέχρι εκείνη τη στιγμή.
  • Όταν αυτό που έπεται είναι κάτι απροσδόκητο.
  • Για να εκφραστεί περιφρόνηση, ντροπή, έκπληξη συγκίνηση, δισταγμός ή απειλή.
  • Όταν σκόπιμα θέλουμε να αποσιωπήσουμε κάτι.

Ερωτηματικό  ( ; ):

Το ερωτηματικό χρησιμοποιείται:

  • Στο τέλος μιας ευθείας ερώτησης.
  • Όταν διατυπώνεται απορία .
  • Για να εκφραστεί ο προβληματισμός του πομπού με αμεσότητα, ζωντάνια παραστατικότητα, προσδίδοντας διαλογικό τόνο στο κείμενο.
  • Σε προτάσεις που λειτουργούν μεταβατικά, διευκολύνοντας τον αναγνώστη να παρακολουθήσει ευκολότερα τη συλλογιστική πορεία του συγγραφέα.
  • Μέσα σε μια πρόταση, μετά το τέλος μιας λέξης και μέσα σε παρένθεση (;) με σκοπό να εκφραστεί αμφιβολία ή ειρωνεία.
  • Σε ένα ρητορικό ερώτημα το οποίο ισοδυναμεί με ισχυρή κατάφαση ή άρνηση ή με έμμεση προτροπή.

 

 

ΧΡΗΣΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ

 Χρησιμοποιούνται συσσωρευμένα από το συγγραφέα για να δώσει έμφαση, να επιτείνει τον προβληματισμό και να τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη, για παραστατικότητα και ζωντάνια όπως και περισσότερη αμεσότητα. Δίνεται η ευκαιρία στον αναγνώστη να υιοθετήσει ένα πνεύμα συνομιλίας με το συγγραφέα, να συμμετάσχει στα λεγόμενα. Εξυπηρετούν την μετάβαση του λόγου από το ένα θέμα σε ένα άλλο.

 

 

Εισαγωγικά  ( « » ):

Χρησιμοποιούμε εισαγωγικά:

  • Για να δηλώσουμε ειρωνεία ή απαξίωση.
  • Για τη μεταφορική χρήση λέξεων ή φράσεων.
  • Για να φανεί ότι πρόκειται για ειδικό όρο ή για τίτλο βιβλίων, ονόματα
  • Για να παραθέσουμε λόγια που ειπώθηκαν από κάποιο άλλο πρόσωπο σε ευθύ λόγο/.
  • Για τη χρήση παροιμιωδών ρήσεων ή γνωμικών.
  • Για να δώσουμε έμφαση ή να δηλώσουμμε εκπληξη.

 

Παύλα  ( - ):

Η απλή παύλα χρησιμοποιείται:

  • Όταν υπάρχει διάλογος, προκειμένου να φανεί ότι μιλάει ένα νέο πρόσωπο.
  • Για να δείξουμε απότομη αλλαγη ή κάποια ανακολουθία στο λόγο μας. Όταν δηλαδή θέλουμε να δείξουμε πως το ύφος, ο τόνος ο ρυθμός του λόγου αλλάζει.

 

Ασκήσεις
Σημεία Στίξης

Να    εξηγήσετε  τη  χρήση   των  σημείων  στίξης   στα  ακόλουθα  παραδείγματα

 

  1. Η τηλεόραση  διαχωρίζει  τους ανθρώπους   , «διαμερισματοποιεί» τα διάφορα καλλιτεχνικά είδη  και μας καθηλώνει στην αμάθεια  ή στην αυταρέσκεια    της υπερειδίκευσης. 
  1. Από το καρτέρι  στην πλατεία Ομονοίας  ως το καραούλι  στις αίθουσες  των δικαστηρίων   και τα ..... τυχερά τηλέφωνα που λαμβάνει   κάθε εκπομπή   βρίσκεται  ο   αυριανός   καλεσμένος   των καθημερινών  ριάλιτι  εκπομπών. 
  1. Πώς να κλείσει   άλλωστε  κάποιος   την τηλεόραση,  όταν  κάποιες κυρίες  αποκαλύπτουν τα προσωπικά   τους δράματα  και ποτήρια γεμάτα νερό  εκτοξεύονται  στα πρόσωπα  των καλεσμένων ; 
  1. Είναι πραγματικά άδικο να φορτώνεις στη ρητορεία - στη ρητορική, σω­στότερα - όσα εκπέμπονται από και τεκταίνονται στα παράθυρα   της μικρής οθόνης. 
  1. Τι επι­χειρήματα, όμως, και τι αποδείξεις (αν υπάρχουν) μπορεί να εισπράξει  ο δύσμοιρος τηλεθεατής-ακροατής από   τις τηλεοπτικές  συζητήσεις , πώς και από τι να πεισθεί, όταν το μόνο που φτάνει στ' αυτιά του είναι φωνασκίες και υβρεολόγια  (!) 
  1. Δεν φταίει, λοιπόν, γι' αυτές τις οικτρότητες η ρητορική αλλά εκείνοι που κά­νουν κακή χρήση της, «οι μη χρώμενοι ορθώς», όπως έλεγε ο μεγάλος σοφι­στής και ρητοροδιδάσκαλος  Γοργίας. 
  1. Αλλά πέρα απ' αυτή την αξιοθρήνητη κακοποίηση, υπάρχει το βασικό ερώ­τημα  :όταν χρησιμοποιείται, κατά κάποιον τρόπο, η ρητορική , ποιος πρέπει να πείθει πε­ρισσότερο ; 
  1. Βρισκόμαστε σ' ένα σταυροδρόμι ∙ δεν ήμασταν ποτέ απομονωμένοι  μείναμε πάντα ανοιχτοί σ' όλα τα ρεύματα. 
  1. Ένας πρώτος στόχος  των  σημερινών   ελληνόπουλων  είναι μια θέση γραφείου  στον ασαφή τομέα των υπηρεσιών, λ.χ. «στέλεχος»σε πολυεθνική, που συνήθως είναι πωλητής τσιχλών σε περίπτερα. 
  1. Η Ελλάδα διευκολύνει τους κερδοσκόπους και τους διαπλεκόμενους, ό, τι η διάχυτη θυμοσοφία ονομάζει σήμερα «λαμόγια».
  2. Θέλουν -μα δεν μπορούν να λησμονήσουν.
  3. Αυτό το πρόβλημα , συνεχίζει η διακήρυξη, πρέπει να βρει σύντομα τη λύση του.
  4. Αυτός δεν ήταν άνθρωπος · ήταν θεριό.