Μάθημα : ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Α΄Λυκείου

Η εποχή του Αυγούστου (27 π.Χ.-14 μ.Χ.), σ. 208-211. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας. Το πολίτευμα και οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις (μέχρι την επέκταση των συνόρων)

Ο Οκταβιανός οργάνωσε την πολιτεία σε νέες βάσεις. Ενίσχυσε την κεντρική εξουσία, μη θέλοντας όμως να θίξει τα δημοκρατικά συναισθήματα των Ρωμαίων άφησε τη σύγκλητο και το λαό να του προσφέρουν όλα τα αξιώματα. Έτσι συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα σπουδαιότερα αξιώματα, όπως: του υπάτου, του ανθυπάτου, του δήμαρχου, του αυτοκράτορα και του μέγιστου αρχιερέα.

Δημιούργησε ένα συμβουλευτικό σώμα, το συμβούλιο του αυτοκράτορα. Ακολούθησε συμβιβαστική τακτική στην κατανομή της εξουσίας.

Ο ίδιος διατήρησε την υψηλή εποπτεία της διοίκησης του κράτους, της εξωτερικής πολιτικής και των στρατιωτικών ζητημάτων. 


Τη διαχείριση των επιμέρους θεμάτων ανέθεσε σε δημόσιους άνδρες από την τάξη των συγκλητικών και των ιππέων όπου έμπαινε κάποιος μόνο αν είχε ηθική ακεραιότητα, εκπλήρωνε τη στρατιωτική του υπηρεσία και μεγάλη περιουσία. 


Μοιράστηκε τη διοίκηση των επαρχιών με τη σύγκλητο. Ο ίδιος διόριζε τους στρατιωτικούς διοικητές των παραμεθόριων επαρχιών, ενώ η σύγκλητος διόριζε τους ανθύπατους που είχαν τη διοίκηση των υπόλοιπων επαρχιών. 


Την εκτελεστική εξουσία την εκτελούσαν επαγγελματίες αυτοκρατορικοί υπάλληλοι. 


Αναγέννησε τη γεωργία και προσπάθησε να επαναφέρει τα παλαιά αυστηρά ήθη. 


Φρόντισε τον εξωραϊσμό της Ρώμης με την κατασκευή λαμπρών οικοδομημάτων.

Όταν προσποιήθηκε ότι ήθελε να αποχωρήσει από την εξουσία η σύγκλητος τον αναγόρευσε σε Αύγουστο, αναγνωρίζοντάς του θεϊκές ιδιότητες.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

Ο Αύγουστος εγκαθίδρυσε μία μορφή μοναρχικού πολιτεύματος, που ονομάστηκε Ηγεμονία από τον τίτλο του πρώτου πολίτη.
Στήριγμά του ήταν ο στρατός. Φρόντισε ώστε το μεγαλύτερο μέρος του στρατού να εγκατασταθεί στα πιο επικίνδυνα σύνορα, όπως στον Ευφράτη, το Δούναβη, το Ρήνο σε μόνιμες στρατιωτικές βάσεις σε μήκος περίπου τεσσάρων χιλιάδων χιλιομέτρων.

Στη Ρώμη παρέμειναν εννέα στρατιωτικές μονάδες, η προσωπική φρουρά του Πραιτωρίου, οι πραιτωριανοί που είχαν τη δυνατότητα να ανεβάζουν και να κατεβάζουν αυτοκράτορες.

Το νέο πολιτειακό καθεστώς έδινε το δικαίωμα στον πρώτο πολίτη να δρα ως βασιλιάς. Η σύγκλητος όμως και ο στρατός επενέβαιναν όταν ο αυτοκράτορας δε διακρινόταν για τις ικανότητές του.

Το πολίτευμα του Principatus ήταν ουσιαστικά μία δυαρχία εξουσιών με παράγοντες λειτουργίας τον πρώτο πολίτη και τη σύγκλητο, των οποίων οι αρμοδιότητες δεν ήταν με σαφήνεια καθορισμένες, γεγονός που δημιουργούσε προστριβές. Ειδικά το θέμα της διαδοχής ήταν αντίθετο με τη δημοκρατική παράδοση. Αρχικά ο διάδοχος οριζόταν από τον ίδιο τον αυτοκράτορα όσο ζούσε ή ήταν κάποιος από τους συγγενείς του όταν πέθαινε, εφόσον όμως επικυρωνόταν η εκλογή του από τη σύγκλητο.

Ο αυτοκρατορικός θεσμός στο ρωμαϊκό κράτος διέφερε από τον αντίστοιχο των ελληνιστικών μοναρχιών ή των ανατολικών λαών.

Η περίοδος 80 π.Χ.- 14 μ.Χ έχει χαρακτηριστεί «χρυσός αιώνας του Αυγούστου»