Μάθημα : Χημεία Προσανατολισμού - Κεφάλαιο 1 - Παρ.1.1 (Β' μέρος)

Διαμοριακές ονομάζονται οι δυνάμεις που ασκούνται μεταξύ ατόμων που δεν ανήκουν στο ίδιο μόριο.

Κατά μια έννοια και οι δυνάμεις Coulomb στον ιοντικό δεσμός μπορούν να θεωρηθούν διαμοριακές, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν μόρια στις ιοντικές ενώσεις και τα ιόντα που τις αποτελούν είναι "ανεξάρτητες" οντότητες και έτσι θα αναφερθούμε και σε αυτές στην παρούσα ενότητα.

Στην ύπαρξη των διαμοριακών δυνάμεων οφείλεται η υγρή ή η στερεή κατάσταση της ύλης. Χωρίς αυτές όλα τα υλικά θα ήταν σε αέρια κατάσταση λόγω της θερμικής κίνησης των σωματιδίων (ατόμων, μορίων ή ιόντων). Κατά συνέπεια όσο πιο ισχυρές είναι οι διαμοριακές δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μορίων μιας ουσίας, τόσο πιο εύκολα η ουσία αυτή υγροποιείται (και στερεοποιείται) δηλαδή τόσο πιο υψηλό Σημείο Βρασμού (Σ.Β.) έχει.

Οι διαμοριακές δυνάμεις διακρίνονται σε κατηγορίες, ανάλογα με τη φύση των μορίων μεταξύ των οποίων σχηματίζονται:

•  Δυνάμεις London
•  Δυνάμεις Διπόλου-Διπόλου
•  Δεσμοί Υδρογόνου (ειδική κατηγορία δεσμού διπόλου-διπόλου μεγαλύτερη ισχύος)

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στον καθορισμό του Σημείου Βρασμού μιας ένωσης εκτός του είδους των διαμοριακών δυνάμεων παίζει ρόλο και το Μοριακό Βάρος της ένωσης. Κατά συνέπεια όταν συγκρίνουμε ενώσεις με ίδια χαρακτηριστικά (μορφή, πολικότητα) το μεγαλύτερο Μοριακό Βάρος συνεπάγεται μεγαλύτερο Σημείο Βρασμού. Αντιθέτως όταν συγκρίνουμε ενώσεις με διαφορετικά χαρακτηριστικά θα πρέπει είτε να έχουν παρεμφερές Μοριακό Βάρος, είτε να προκύπτει το ίδιο συμπέρασμα για το Σημείο Βρασμού και από τους δυο παράγοντες.