Μάθημα : Χημεία Προσανατολισμού - Κεφάλαιο 5 (Μέρος Γ')

Τα ισχυρά οξέα έχουν K_a αλλά δεν αναφέρεται καθώς ο ιοντισμός  τους θεωρείται μονόδρομη αντίδραση. Ισχυρά είναι τα οξέα ΗCl, HBr, HI, HNO₃, HClO₄, Η₂SO₄ (μόνο στον 1^ο ιοντισμό).

Ισχυρές βάσεις είναι τα υδροξείδια των μετάλλων καθώς διήστανται 100% πάντα δίνοντας ΟΗ^-, και ορισμένα ιόντα που είναι συζυγείς βάσεις οξέων που είναι τόσο ασθενή ώστε δεν ιοντίζονται στο νερό (π.χ. CH₃O^-).

Η ισχύς των οξέων και των βάσεων εξαρτάται από τη δομή τους. Η παρουσία ηλεκτραρνητικών ατόμων (π.χ. αλογόνων, Οξυγόνου και Αζώτου) σε ένα οξύ προκαλεί μετατόπιση των ηλεκτρονίων του μορίου προς το μέρος τους (αρνητικό επαγωγικό φαινόμενο), αποδυναμώνοντας τον δεσμό του όξινου Υδρογόνου (ή Υδρογόνων). Έτσι το Υδρογόνο μπορεί να αποσταστεί ευκολότερα και έτσι το οξύ γίνεται ισχυρότερο.

Αντίθετα η παρουσία ατόμων ή ομάδων χαμηλής ηλεκτραρνητικότητας (άτομα Η, -CH₃, -CH₂-CH₃ κλπ) σε μια ουσία που δρα σαν βάση, δημιουργούν θετικό επαγωγικό φαινόμενο με αποτέλεσμα να έλκει ισχυρότερα τα γειτονικά της Υδρογόνα και να τα αποσπά ευκολότερα ως πρωτόνια (Η⁺) κάνοντας την έτσι ισχυρότερη βάση.

Σημείωση: τα ηλεκτρόνια δεν έχουν συγκεκριμένες θέσεις ή τροχιές γύρω από το άτομο αλλά είναι απλωμένα στο χώρο σαν ένα σύννεφο. Η παρουσία πυρήνων που τα έλκουν ισχυρότερα τα ωθούν να βρίσκονται τον περισσότερο κοντά τους οπότε η πυκνότητα του νέφους διαφοροποιείται, είναι πυκνότερο κοντά στα πιο ηλεκτραρνητικά άτομα. Υπενθυμίζεται ότι η πυκνότητα του νέφους σε ένα σημείο αντιπροσωπεύει την πιθανότητα να βρούμε το ηλεκτρόνιο στο σημείο αυτό.