Μάθημα : Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία (Γ' Λυκείου)
Κωδικός : 0551100290
-
Θεματικές Ενότητες
-
Ενότητα 1η: Αθλητισμός (1ο μέρος)
-
Ενότητα 2η: Αθλητισμός (2ο μέρος): Αθλητισμός και ΑμεΑ - Θεωρία για το Θέμα Α' (Περίληψη)
-
Ενότητα 3η: Παρουσίαση βασικών θεματικών του σχολικού βιβλίου
-
Ενότητα 4η: Θεωρία για το Θέμα Γ' (Ερμηνευτικό σχόλιο)
-
Ενότητα 5η: Παιδεία (συζήτηση και κριτήριο αξιολόγησης)
-
Ενότητα 6η: Έμφυλη βία
-
Έμφυλη βία - Παράγραφοι
-
Βία και θέαμα - Απάντηση σε ερμηνευτικό σχόλιο
-
Νεανική παραβατικότητα (παραγωγή λόγου)
-
Θανάσης Βαλτινός, «Μου αφήνεις πενήντα δραχμές για τσιγάρα;»
-
Ενότητα 7η: Ηθική ευθύνη
-
Τέχνη και Λογοκρισία (κριτήριο αξιολόγησης)
-
Ενότητα 1η: Αθλητισμός (1ο μέρος)
Έμφυλη βία - Παράγραφοι
Ενδεικτικές απαντήσεις μαθητών/-τριών:
1.
2.
3.
1. Οι λόγοι που οδηγούν στην όξυνση του φαινομένου της έμφυλης βίας είναι αρκετοί. Πρώτα πρώτα, οφείλουμε να εστιάσουμε στη διάλυση του κοινωνικού κράτους που έφερε η οικονομική κρίση. Η κοινωνική παθογένεια, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, η ανέχεια, οδήγησαν την ελληνική οικογένεια σε κρίση, ενώ ταυτόχρονα γέννησαν στον άνθρωπο συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού, αγανάκτησης. Η επιθετικότητα που κυριάρχησε στις ανθρώπινες σχέσεις αφορά και τα δύο φύλα, με ευκολότερο θύμα τη γυναίκα. Επιπλέον, είναι αδύνατον να παραβλέψουμε το γεγονός πως στη χώρα μας -και ειδικά στις επαρχιακές κοινωνίες- επιβιώνουν οι αρχές της πατριαρχικής οικογένειας που συχνά δικαιολογεί ή και επιτρέπει τη βία. Ο στερεοτυπικός ρόλος του άνδρα-αρχηγού συγκρούεται με τη διάθεση της γυναίας να ανεξαρτητοποιηθεί, να αρθρώσει δικό της λόγο και αυτή η σύγκρουση προκαλεί ανισορροπία στις σχέσεις μεταξύ των φύλων.
2. Το καθήκον αντιμετώπισης της έμφυλης βίας οφείλει να επωμιστεί πρωτίστως η πολιτεία. Κύριο μέλημά της θα έπρεπε να είναι η αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα, ώστε να μη δίνεται στον πολίτη η εντύπωση πως η βία συγχωρείται και η ζωή του θύματος δεν έχει αξία. Επιπροσθέτως, η κοινωνική διαφήμιση και η συνεργασία της πολιτείας με τα ΜΜΕ είναι πιθανό να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία απέναντι στο θέμα, ώστε κανένα φύλο να μη θυματοποιείται και τα στερεότυπα να πάψουν να αναπαράγονται. Τέλος, η στελέχωση του δημόσιου τομέα με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, η βελτίωση των κρατικών δομών ψυχικής υγείας, οι γραμμές υποστήριξης θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που θα ανατρέψει να υπάρχοντα δεδομένα.