Μάθημα : Νεοελληνική Λογοτεχνία_ Γ' Λυκείου
Κωδικός : EL1167211
-
Θεματικές Ενότητες
-
Αφηγηματικά Στοιχεία
-
Παραδοσιακή και Μοντέρνα Ποίηση
-
Ποιήματα για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου
-
Το ψαράκι της γυάλας, Μάριος Χάκκας
-
Αλ. Παπαδιαμάντης, Το άνθος του Γιαλού
-
Αντ. Σαμαράκης, Το ποτάμι
-
Κων. Θεοτόκης, Ακόμα; _ Νίκος Γκάτσος, Ο Γιάννης ο Φονιάς
-
Νίκος Κάσδαγλης, Σοροκάδα
-
Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, Μοναξιά
-
Αζίζ Νεσίν, Σώπα μη μιλάς
-
Δ. Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
-
Αφηγηματικά Στοιχεία
Ποιήματα για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου
Ο καιόμενος (Τάκης Σινόπουλος)
Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.
Όταν (Μιχάλης Κατσαρός)
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ' ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.
Καντάτα , Τ. Λειβαδίτης [απόσπασμα]
Η Καντατα Ειναι ενα Συνθετικο ποίημα με θεατρική, θα λέγαμε, σύνθεση. Ο ίδιος ο ποιητής δίνει στην αρχή το σκηνικό και τα πρόσωπα. Σκηνικό: Συνοικιακός δρόμος σύγχρονης πόλης. Αρχίζει να βραδιάζει. Πρόσωπα: Ποιητής. Ο άνθρωπος με το κασκέτο. Διάφοροι περαστικοί. Χορός από γυναίκες και άνδρες (οι γυναίκες μαζεμένες σε μια εξώπορτα· οι άντρες αριστερά, πλάι στη σκαλωσιά μιας οικοδομής). Στο απόσπασμά μας μιλάει ο άνθρωπος με το κασκέτο. Είναι η δεύτερη φορά που παίρνει το λόγο. Την πρώτη φορά αφηγήθηκε τη σύλληψη ενός φτωχού ανθρώπου — «επιγραφοποιός το επάγγελμα». «Συχνά» λέει ο ποιητής, «του αρέσει να μιλάει σε ύφος βιβλικό».
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΣΚΕΤΟ
16. |
Και την πρώτη νύχτα μπήκε μες στο κελί ένας άνθρωπος που 'χε χάσει το πρόσωπο του, κι ακούμπησε το φανάρι που κρατούσε κάτω στο πάτωμα. |
17. |
Κι ο ίσκιος του μεγάλωσε πάνω στον τοίχο. |
18. |
Και τον ερώτησε: πού έχεις κρυμμένα τα όπλα; |
19. |
Κι εκείνος, κανείς δεν ξέρει αν από σύμπτωση, ή ίσως για ν' απαντήσει, |
20. |
έβαλε το χέρι πάνω στην καρδιά του. |
21. |
Και τότε τον χτύπησε. Ύστερα μπήκε άλλος άνθρωπος που 'χε χάσει το πρόσωπό του και τον χτύπησε κι αυτός. |
22. |
Κι οι άνθρωποι που 'χαν χάσει το πρόσωπό τους, ήσαν πολλοί. |
23. |
Και ξημέρωσε. Και βράδιασε. |
24. |
Ημέρες σαράντα. |
25. |
Κι ήρθαν στιγμές που φοβήθηκε πως θα χάσει το λογικό του. |
26. |
Και τον έσωσε μια μικρή αράχνη στη γωνιά, που την έβλεπε ακούραστη κι υπομονετική να υφαίνει τον ιστό της. |
27. |
Και κάθε μέρα τής τον χάλαγαν με τις μπότες τους μπαίνοντας. |
28. |
Κι εκείνη τον ξανάρχιζε κάθε μέρα. Και της τον χάλαγαν πάλι. Και τ' άρχιζε ξανά. |
|
Εις τους αιώνας των αιώνων.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Σε ποιο\ποια από τα τρία ποιήματα διακρίνετε αφηγηματικό χαρακτήρα; Αφηγηθείτε την ιστορία του\τους με όποιον τρόπο θέλετε (αφηγηματικά στοιχεία)
2. Υπάρχουν κοινοί άξονες ανάμεσα στα τρία ποιήματα; Ποιο είναι το νήμα που τα συνδέει;
3. Αυτό που περιγράφει το κάθε ποίημα μπορεί να συμβεί στη ζωή μας; Είναι συνηθισμένη κατάσταση;
4. Στο ποίημα του Σινόπουλου «ο καιόμενος» υπάρχουν κάποιοι στίχοι με γνωμικό χαρακτήρα και ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με το θέμα του ποιήματος. Να τους εντοπίσετε και να εκφράσετε την προσωπική σας γνώμη ως προς τη στάση ζωής που προτείνει ο ποιητής.
|